2903 Şu’be, Ebû İshâk’tan şöyle tahdîs etti: Bir kimse el- Berâ ibn Âzib (radıyallahü anh)’e hitaben:
— Sizler Huneyn günü Rasûlüllah’ın yanından kaçtınız mı? dedi. O da:
— (Evet, biz kaçtık) lâkin Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kaçmadı. Hevâzin halkı iyi ok atan bir kabîle idiler. Biz onlarla karşılaşınca, onların üzerine atıldık. Onlar hemen bozuldular. Bunun üzerine müslümânlar ganimetler üzerine yöneldiler. Hevâzin kabilesi ise (bundan faydalanarak) bizi oklarla karşıladılar. (Biz kaçtık) fakat Rasûlüllah kaçmadı. Yemîn olsun O’nu pekiyi gördüm ki, O beyaz katırının üzerinde (korkusuz duruyordu), Ebû Sufyân da katırın gemini tutuyordu. Bu sırada Peygamber: “Ene’n-nebiyyu lâ kezib, ene İbnu Abdilmuttalib (Ben Peygamber’im yalan yok, ben Abdulmuttalib oğluyum)” diyordu.
