5747 Bize Sabit el-Bunânî, Enes (radıyallahü anh)’ten şöyle tahdîs etti: Kendilerinde hastalık bulunan birtakım insanlar (Medine’ye geldiler ve):
— Yâ Rasûlallah! Bizleri barındır ve doyur! dediler. Sağlıklarına kavuştukları zaman da:
— Şübhesiz Medine havası ağır bir yerdir, dediler.
Bunun üzerine Rasûlüllah onları zekât develerinin bulunduğu Harre denilen arazîye yerleştirdi de:
— “Develerin sütlerini içiniz!” buyurdu.
Onlar orada tam sağlıklarına kavuşunca Peygamber’in çobanını öldürdüler ve develeri önlerine katıp götürdüler. Peygamber (bunu haber alınca) arkalarından bir askerî birlik gönderip yakalattı. Peygamber onların (kısas olarak çaprazvârî) ellerini, ayaklarını kestirdi, gözlerine de mil çektirip oydurdu.
(Enes dedi ki:) Ben onlardan bir adamı gördüm ki, ölünceye kadar diliyle yeri yalayıp ısırıyordu.
Râvî Sellâm ibnu Miskîn şöyle dedi: Bana şu ulaştı ki, Haccâc ibn Yûsuf, Enes’e: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in tatbîk ettiği en şiddetli ukubeti bana tahdîs et! demiş, Enes de ona bu hadîsi tahdîs etmiştir. Bu el-Hasenu’l-Basrî’ye ulaşınca: Enes’in bu hadîsi Haccâc’a tahdîs etmemiş olmasını arzu ederdim, demiştir.
