5187 Bize Sehl ibn Sa’d tahdîs edip şöyle dedi: Bizler Peygamber’in yanında oturuyorduk. Derken bir kadın geldi de kendi nefsini Peygamber’e arzediyordu. Peygamber kadına doğru bakışını alçaltıp yükseltti, fakat kadına bir cevâb vermedi. Bunun üzerine sahâbîlerinden bir adam:
— Yâ Rasûlallah! Bu kadını benimle evlendir! dedi.
Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem):
— “Yanında mehr olacak herhangi birşey var mı?” dedi. Sahâbî:
— Yanımda hiçbirşeyim yoktur, dedi. Rasûlüllah:
— “Demirden bir yüzük de mi yok?” dedi. Sahâbî:
— Demirden bir yüzük de yoktur, lâkin ben şu üstümdeki burdemi ikiye bölerim de yarısını kadına verebilirim, diğer yarıyı da kendim alırım, dedi.
Rasûlüllah:
— “Bu olmaz. Senin ezberinde Kur’ân ‘dan birşey var mı?” dedi. Sahâbî:
— Evet vardır, deyince Rasûlüllah ona:
— “Git, ben seni, sendeki Kur’ân mukaabilinde o kadınla evlendirdim” buyurdu
