2523 Ebû Hureyre (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle anlattı: “İsrail oğulları içinde Cureyc denilen (ruhban) bir adam vardı. Cureyc (bir kerre savmıasında) namaz kılarken annesi geldi ve onu çağırdı. Cureyc anasına cevâb vermekten çekindi. Anama cevâb mı vereyim, yahut namaza devam mı edeyim deyip tereddüt etti. (Anası onu üç defa çağırdığı hâlde namaza devam etti.) Sonra anası ona geldi ve:
— Yâ Allah! Bu oğluma fahişe kadınların yüzlerini göstermedikçe onun canını alma! Diye ilendi.
Cureyc savmıasında bulunduğu sırada bir kadın gelip, ben Cureyc’i muhakkak bir fitneye düşüreceğim dedi ve kendini Cureyc’e arzetti ve onunla konuştu. Cureyc zina teklifini kabul etmeyince, bu kızgın kadın bir çobana gitti ve kendini ona teslim etti. Kadın bu cinsî temastan bir oğlan doğurdu. Kadın bu çocuğun Cureyc’den olduğunu söyledi. Bunun üzerine halk Cureyc’e geldiler ve savmıasını yıktılar, kendisini aşağıya indirdiler, sövdüler. Cureyc abdest alıp namaz kıldı. Sonra çocuğun yanına geldi ve:
— Ey oğul, senin Bâban kimdir? Diye sordu.
Çocuk:
— Çobandır, diye cevap verdi.
Bu garîb hâdiseyi gören halk Cureyc’e:
— Senin savmıanı altından yapacağız, dediler. Cureyc:
— Hayır, ancak eskisi gibi çamurdan yapınız, dedi
