1305 Ben Câbir ibn Abdillah (radıyallahü anh)’tan işittim, şöyle dedi:
Uhud günü bâbam şehîd edilip, burnu, kulakları, etrafı kesilmiş olarak getirildi ve nihayet Rasûlüllah’ın önüne konuldu. Üzeri bir bezle örtülmüş hâldeydi. Ben Bâbamın üstünden örtüsünü açmak isteyerek yanına vardım. Akrabalarım beni bundan nehyettiler. Sonra bir daha açmak üzere vardım. Yine kabîlem beni nehyettiler. Bu defa Rasülullah emir buyurdu da, örtü kaldırılıp açıldı. Bu sırada bir kadın çığlığı işitti ve:
— “Bu kadın kimdir?” diye sordu. Oradakiler:
— Amr’ın kızıdır, yahut Amr’ın kızkardeşidir, diye cevâb verdiler.
Rasülullah:
— “Bu kadın niçin ağlıyor?” Yâhud da: “Ağlamasın! Çünkü o aziz şehidi melekler, cenazesi kaldırılıncaya kadar kanatlarıyla gölgelemekte devam ettiler” buyurdu.
