6572 Sehl ibn Sa’d es-Sâidî (radıyallahü anh) şöyle dedi: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Hayber harbinde müşriklerle mukaatele etmekte olan bir adama baktı. O adam savaştaki yeterlilik bakımından müslümânlann en büyükleri derecesinde idi. Ona baktı da:
— “Her kim cehennem ehlinden bir adama bakmak isterse, şu adama baksın!” buyurdu.
Peygamber’in bu sözü üzerine sahâbîlerden bir zât hiç ayrılmaksızın o adamı ta’kîb edip gözledi. O adam sonunda yaralanınca çabuk ölmek isteyerek kendi kılıcının sivri ucunu iki memesinin arasına koydu. Sonra üzerine dayanıp yüklendi, kılıç iki küreği arasından dışarı çıktı (ve öldü). Onun bu işi Peygamber’e ulaşınca:
— “Kul, insanların görüşünde cennet ehlinin amelini yapar, Halbuki o, muhakkak ateş ehlindendir. Yine kul insanların görüşünde ateş ehlinin amelini yapar, Halbuki o, cennet ehlindendir. Ameller ancak (ölüm sırasındaki) sonlarına göre değerlendirilir” buyurdu.
