2134 Câbir ibn Abdülah (radıyallahü anh)’tan (şöyle demiştir): Ensâr’dan bir kadın Rasûlüllah’a:
— Yâ Rasûlüllah! Benim marangoz bir kölem vardır; senin için üzerine oturacağın bir şey yaptırayım mı? dedi.
Rasûlüllah:
— “İstersen yaptır” buyurdu,
Râvî dedi ki: Bunun akabinde kadın, Rasûlüllah için o minberi yaptırdı. Nihayet cumua günü olunca Peygamber ( sallallahü aleyhi ve sellem.A.V.) yerine konulan o minber üzerine oturdu. Akabinde daha önce yanında hutbe yapar olduğu hurma kütüğü sayha çıkardı, hattâ kendi kendine yarılacaktı. Peygamber minberden indi, onu eliyle tuttu ve onu kucakladı. O sırada kütük susturulmakta olan çocuk gibi hafîf hafîf inliyordu. Nihayet kararlaşıp sustuktan sonra Rasûlüllah:
— “O, yanında edildiğini işitmekte olduğu Zikru’llah için ağladı” buyurdu ,
