(Ebû Bekr’in kapısından başka (mescide açılan) kapıları kapatınız). Bunu İbn Abbâs, Peygamber’den söyledi.
3697 Ebû Saîd el-Hudrî (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) son -hastalığında – insanlara bir hutbe yaptı da:
— “Allah bir kulunu dünyâ ile kendi yanında bulunan şeyler ara-‘sında muhayyer bıraktı. O kul da Allah katındaki şeyleri tercih etti” buyurdu.
Râvî dedi ki: (Bu söz üzerine) Ebû Bekr ağlamaya başladı. Biz, Rasûlüllah’ın muhayyer kılınmış bir kuldan haber vermesi sebebiyle onun ağlamasına hayret ettik. Meğer o muhayyer kılınan kul Rasûlüllah’ın kendisi imiş, Ebû Bekr de o sözü en bilenimiz imiş. Rasûlüllah (Ebû Bekr’i ağlar görünce):
— “Sohbeti (yani arkadaşlığı) hususunda da, malı hususunda da insanların bana en çok vergisi olanı Ebû Bekr’dir. Bir halîl edinecek olaydım elbette Ebû Bekr’i bir halîl edinirdim. Lâkin İslâm yönünden meydana gelen kardeşlik ve sevgi (şahsî dostluktan daha faziletlidir). Mescidde Ebû Bekr’in kapısından başka kapatılmadık hiçbir kapı kalmasın”.
