3779- Ve bize Alî (ibn Abdillah el-Medînî) tahdîs etti. Bize Sufyân ibn Uyeyne tahdîs edip şöyle dedi: Ben o Mahzûmlu kadının hadîsini sormak üzere ez-Zuhrî’ye gittim. O bana bağırdı.
Alî dedi ki: Ben Sufyân’a:
— Sen bu hadîsi başka hiçbir kimseden alıp yüklenmedin dedim.
Sufyân:
— Ben bu hadîsi, Eyyûb ibn Musa’nın ez-Zuhrî’den; o da Urve’den; o da Âişe (r.anha)’den senediyle yazdığı bir kitâbda buldum. Âişe şöyle demiştir: Mahzûmoğulları’nda (Fâtıma adlı) bir kadın hırsızlık yapmıştı. Kureyş:
— Bu kadının affı hakkında Peygamber’le kim konuşabilir? Dediler.
Ve hiç kimse Peygamber’e söylemeye cesaret edemedi. Nihayet Usâme ibn Zeyd Peygamber’e söyledi. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):
— “İsrâîl oğulları, kendi aralarında şerefli, nufûz sahibi büyük kişiler hırsızlık yaparsa onları bırakırlardı da, içlerindeki zayıf kimseler hırsızlık yaparsa onların elini keserlerdi. Eğer (kızım) Fâtıma çalmış olsaydı, muhakkak onun elini de keserdim!” buyurdu
