6034 Bize Şu’be tahdîs etti. Bize Yahya ibnu Ebî İshâk haber verip şöyle dedi: Ben Enes ibn Mâlik (radıyallahü anh)’ten işittim, şöyle dedi: Rasûlüllah’ın maiyyetinde Hayber’den dönüyorduk. Ben üvey babam Ebû Talha’nın bineğinin arka tarafına binmiş idim. O yol alıyordu. Rasûlüllah’ın kadınlarından biri de Rasûlüllah’ın bineği üzerinde arka tarafına binmişti. Birden Rasûlüllah’ın dişi binek devesi, ayağı sürçüp tökezledi. (Rasûlüllah ile Safiyye, ikisi birden düştüler.) Ben:
— (Kadın düştü!) Kadını koruyun! dedim ve hemen binekten yere indim.
Bu sırada Rasûlüllah:
— “Bu kadın (yani Safiyye bintu Huyey) annenizdir!” diye seslendi.
Ben hemen devenin semerim sıkıca bağladım, Rasûlüllah deveye bindi (ve yola devam ettik). Nihayet Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Medine’ye yaklaşınca yahut görünce:
— “Ayıbûne, tâibûne, âbidûne li-Rabbinâ hâmidûne (Bizler dönücüleriz, günâhlardan tevbe edicileriz, Rabb’imize ibâdet edicileriz ve ancak O’na hamd edicileriz)” sözlerini söyledi.
