1226 Abdullah ibn Mes’ûd (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ben Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) namazda iken kendisine selâm verir idim, O da bana mukaabele ederdi. (Necâşî’nin yanından) dönüp geldiğimiz zaman (yine namazda iken) kendisine selâm verdim, fakat bu sefer selâmıma mukaabele etmedi (ve namazdan sonra): “Şübhesiz namaz içinde (Allah ile) azametli bir meşguliyet vardır” buyurdu.
