3767 Abdullah ibnu’z-Zubeyr (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ahzâb günü ben, Ebû Seleme’nin oğlu Omer ile beraber (çocuk olduğumuzdan) kadınların yanında bırakıldım. Bir de baktım ki, babam ez-Zubeyr, atının üstünde iki yahut üç kerre Kurayza oğulları’na gidip geliyor. Ben evimize dönüp geldiğimde babama:
— Ey babacığım! Ben seni Kurayza oğulları yurduna gidip gelirken gördüm, dedim.
Babam:
— Ey oğulcuğum! Sen beni öyle gördün mü? dedi.
Ben de:
— Evet, dedim. Babam (bu hareketinin sebebini bildirmek için) dedi ki:
— Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): “Kurayza oğulları’na kim gider de onların haberlerini bana getirir?” dedi. Ben de (icabet edip) gittim. Gelince Rasûlüllah bana babasıyle anasını bir arada zikrederek: “Zubeyr! Babam anam sana feda olsun!” buyurdu.
