“Sizden ölenlerin geride bıraktıkları zevceler kendi nefislerini dört ay on gün bekletirler. İşte bu müddeti bitirdikleri zaman artık onların kendileri hakkında meşru’ vech ile yaptıkları şeyden dolayı size günâh yoktur. Allah, ne işlerseniz hakkıyle haberdârdır” (Âyet: 234)
“Affederlerse” “Hibe ederlerse” demektir
4572 Abdullah ibnu’z-Zubeyr şöyle dedi: “Sizden ölenlerin geride bıraktıkları zevceler kendi nefislerini dört ay on gün bekletirler… ” (234.) âyeti var, bir de “Sizden zevceler bırakıp ölecek olanlar eşlerinin (kendi evlerinden) çıkarılmayarak, yılına kadar fâidelenmelerini vasiyet etsinler. Bunun üzerine onlar kendiliklerinden çıkarlarsa, artık onların bizzat yaptıkları meşru’ işlerden dolayı size mesuliyet yoktur…” (240.) âyeti var.
İbnu’z-Zubeyr dedi ki: Ben Usmân ibn Affân’a şöyle dedim:
— Bu 240. nafaka âyetini ondan önceki diğer âyet, yani 234. (dört ay on gün bekleme) âyeti neshetmiştir. Böyle iken hükmü neshedilen bu âyeti Mushaf’ta niçin yazıyorsun? yahut: Bu mensûh âyeti Mushaf’ta niçin bırakıyorsun? Dedim.
Usmân da:
— Ey kardeşimin oğlu! Ben Mushaf’tan hiçbirşeyi bulunduğu yerinden değiştirmem, dedi
