4836 Âsim el-Ahvel, Muâze (bintu Abdillah el-Adeviyye)’den; o da Âişe (r.anha)’den haber verdi ki, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şu “Onlardan kimi dilersen nevbetinden geri bırakır, kimi de dilersen yanına alabilirsin. Geri bıraktıklarından kimi istersen yanına almakta da sana güçlük yoktur…” âyeti indikten sonra, biz kadınlarından nevbetinde bulunduğu kadının gününde (öbür kadına yönelmek isteyince) her zaman izin isterdi.
Muâze dedi ki: Ben Âişe’ye:
— Sen Rasûlüllah’a ne der idin? diye sordum. Âişe:
— Ben de O’na: Yâ Rasûlallah, eğer izin vermek bana âid (bir hakk) ise, ben Sen’in üzerine hiçbir kimseyi tercîh etmek istemem! Diye cevâb verirdim, dedi
Bu hadîsi Abbâd ibnu Abbâd da Âsim el-Ahvel’den işitmekte Abdullah ibnu’l-Mubârek’e mutâbaat etmiştir.
