Dünyanın kuruluşundan günümüze kadar insanoğlu; Kendisinden yok denilecek kadar gerek düyaya, gerekse doğaya hiç bir şey veremediği, katkı sunamadığı gibi onun yeraltı ve yerüstü kaynaklarını sömürmüş ona zarar veren, niteliğini bozan; Nükleer silahlar, Atom bombaları, kimyasal silahlar, vs. gibi bir çok zararlı araç ve gereçler üreterek doğanın, doğal yapısını ve dengesini bozmuştur.
Oysa ki Allah, doğa ve doğadaki canlı, cansız ne varsa insanoğlunun emrine vermiştir. Korunması, sahiplenmesi insanoğluna bildirilmesine rağmen Ilahi emire uyulmadığı gibi doğaya zarar vermiş ve birbiriyle sürekli kavga halinde, bugüne kadar gelinmiştir.
Himmet, ya Muhammed Ali!
Ümmetiniz darda
Insanı insandan ayırıyorlar,
Bu sizden bu bizden kayırıyorlar,
Dört kitap ne diyor anlamıyorlar,
Ortalık karıştı düzen bozuldu,
Yetiş ya Muhammed yetiş ya Ali!
Yolumuz düştü Hace Bektaşa,
Kaderde olan gelirmiş başa,
Can düşman olmuş gardaş gardaşa,
Yetiş ya Muhammed yetiş ya Ali!
Anaya babaya saygı kalmamış,
Insanlık elinden nasip almamış,
Herşeyi var ama gözü doymamış,
Bi çare insanlar nefsine uymuş,
Yetiş ya Muhammed yetiş ya Ali!
Öyle bir dünya ki kıran kırana,
Düşenin sırtından vuran vurana,
Aşkolsun gerçekten bir dost bulana,
insanlik yaralı can pazarında,
Yetiş ya Muhammed yetiş ya Ali!
Mehmet Aslan
Ya Cenab-ı Hakk!
Insanların hırslarını merhamete, kinlerini sevgiye ve düşmanlıklarını barışa çevirmeni temeni ederiz.
Sürekli birbiriyle kavga halinde olan insanoğlunun, günümüzde gelindiği nokta;
* Düşenin sırtından vuran vurana,
* Insanın kalitesi oldukça düşmüş,
* Canlıya, cansıza saygı kalmamış,
* Allah ile Allahı aldatan aldatana,
* Gülen dost cemali, solan güle dönmüş,
* Nefse uyuldu, menfaat duygusu öne çıkmış,
* Öfke, kin, nefret duyguları tırmanışa geçmiş,
* Hakk selamı, alıp vermek artık bir yük olmuş,
* Senlik benlik aldı yürüdü, bencillik duygusu gelişmiş,
* Doğruluk, dürüstlük, adam gibi adam olmak tarihe karışmış,
* Insanların birbirlerine karşı ön yargıları arttı, güven kalmamış,
* Sevgi, merhamet, dostluk, hoşgörü duyguları artık hayal olmuş,
* Düşenin elinden tutan yok, hastaya şefkat-merhamet-yardım anlayışı yok hale gelmiş,
* Aile bağları zayıfladı, sevgi-koruma-kollama duyguları yok denecek kadar zayıflamış,
* Ince duygular, hoşgörü, muhabbet yerine horlama, küçümseme, kınama duyguları öne çıkmış,
Insanoğlunun, birbirleriyle olan husumetlerini saymakla bitmiyor.
Sen yetiş carımıza ya Muhammed Mustafa, darda koyma ya Haydar-ı Kerrar. Medet, mürvet.