Yezid bin Abdülmelik zamanında Ukfan isimli Haruri seksen kişiyle birlikte başkaldırmıştı. Yezid onları katletmek için bir ordu göndermeyi düşünüyordu. Kendisine denildi ki: “Eğer bu bölgelerde katledilirse, isyancılar (havaric) buraları dar-ı hicret sayar. En iyisi sen onların her birine kendi kavimlerinden birer adam gönder, onlarla konuşup yaptıkları işin yanlış olduğuna ikna etsinler.” Bu fıkir Yezidin hoşuna gitti ve bunu hemen yaptı. Ailelerinin onlara: “Biz sizin cezalandırılmanızdan korkuyoruz.” demesi üzerine de hepsi ikna edildi, sadece Ukfan kaldı. Yezid Ona kardeşini gönderdi, Ukfan da böylece vazgeçmiş oldu.
Hişam bin Abdülmelik hilafete gelince Ukfanı isyancıları bastırmakla görevlendirdi. Bunu duyan oğlu hiddetleruniş bir şekilde Horasandan geldi, babası da Onu sıkıca bağlayıp Hişama gönderdi. Hişam, babasırun hatırına Onu serbest bıraktı ve şöyle dedi: “Eğer Ukfan bize hiyanet etseydi oğlunun durumunu gizlerdi.” Daha sonra Onu zekat işleriyle görevlendirdi. Ukfan Hişamın ölümüne kadar bu görevde kaldı.