Bu yılın şevval (M, Eylül-Ekim 705) ayı ortalarında Abdülmelik vefar etti. “Ramazan ayında ölmekten korkuyorum, çünkü ramazanda doğdum, Ramazanda sütten kesildim, ramazanda Kuranı ezberlemeyi tamamladım, Müslümanlar bana ramazan ayında beyat etti.” derdi. Ancak Abdülmelik ölümder.. yana korkmadığı bir ayda, Şevval ortalarında öldü. Öldüğünde altmış yaşında idi. Altmış üç yaşında olduğu da söylenmiştir. ibn ez-Zübeyr in öldürülüşünden itibaren halifeliği on üç yıl ve yedi gün eksiği ile dört ay olmuştur. On üı• yıl, üç ay, on beş gün de denilmiştir.
Abdülmelikin hastalığı artınca doktorlardan birisi: “Su içtiği takdirde ölecektir.” demişti. Susuzluğu artmış ve oğlu Velide: “Ey Velid! Bana su ver.” demiş, ancak Velid: “Senin ölümüne sebep olamam.” diye karşılık vermişti. Abdülmelik bu sefer kızı Fatımaya: “Bana su ver.” demiş, ancak Velic Ona engel olmuştu, Bunun üzerine oğlu Velide: “Ya bana su vermesine müsaade edersin yahut da seni veliahtlıktan azlederim.” deyince Velid: ” halde yapacak bir şey kalmadı.” demiş, Fatıma da babasına su içirmiş, o dz akabinde ölmüştü.
Velid hastalığı sırasında bir gün Abdülmelikin yanına girmiş, Fatımanın başucunda ağlamakta olduğunu görünce: “Müminlerin emiri nasılduT diye sormuş, Abdülmelik de: “Daha iyiyim.” diye cevap vermişti. Yanından çıkıp ayrılırken Abdülmelik şu beyti okumuştu:
Ölümümüzü isteyerek haberimizi sorar kimi, Kimi de sicim gibi gözyaşlarıyla sorar halimizi.
Abdülmelik çocuklarına vasiyette bulunarak şöyle dedi: “Sizlere Allahın takvasından ayrılmamanızı tavsiye ediyorum, çünkü en süslü elbise ve en muhkem sığınak Odur. Büyükleriniz küçüklerinize merhamet etsin. Küçükleriniz de büyüklerinizin hakkını tanısın. Meslemeye dikkat ediniz. Onun görüşünü uygulayınız, bununla birlikte Onunla uğraşmayınız. O sizin için arkasından atış yapacağınız bir kalkandır. Haccaca gereken ikramda bulununuz, çünkü bu minberleri size hazırlayan, ülkeleri size kazandıran, düşmanlarınızı zelil eden Odur. Ümmü Bürdenin çocukları olarak aranızda akrepler dolaşmasın. Savaşlarda çetin olunuz, çünkü savaş hiç bir ölümü yaklaştırmaz. iyiliğin zirveleri olunuz, çünkü iyiliğin hem ecri, hem de şerefi kalıcıdır. Özellikle şerefli olan kimselere iyilik yapınız, çünkü bu gibi kimseler yapılan iyiliği unutmazlar ve kendilerine yapılan iyiliklere de daha bir güzel karşılık verirler. Kötülük yapanları kötülüklerinden vazgeçirmeye çalışınız. Vazgeçerler se siz de onları cezalandırmaktan vazgeçiniz, tekrar o kötülüğü yapmağa kalkışırlarsa bu takdirde onları cezalandırınız.”
Abdülmelik öldükten sonra Cabiye Kapısının dış tarafına gömüldü.
Cenaze namazını Velid kıldırdı. Bu sırada Hişam şu beyti okudu:
Kaysın ölümü bir kişinin ölümü değildir, O bir kavmin evini yıkıp gitti.
Bunun üzerine Velid Ona şöyle dedi: “Sus! Sen bir şeytanın diliyle konuşuyorsun. Niye Evs bin Hacerin şu beytini okumuyarsun? Bizden bir soylunun dişi kesmezse, Keskince dişli bir başkası çıkar onaya.”
Denildiğine göre ilk beyti okuyan kişi Süleymandır ki, doğrusu da bu olmalıdır; çünkü Hişam o sıralarda on dört yaşlarında küçük bir çocuk idi.
Şairler ve bu arada Küseyyir Azze Onun hakkında mersiyeler yazdılar.
Şu iki beyit de bunlardandır:
Ey Mervanın oğlu! Yağdırsın üzerine bir bulut yağmurunu, Kuzeyden gelen, cömençe ve bol bol. Senin ölümünden sonra ne edelim hayatı, Velidden ümit var olsak bile?