Daha sonra Necde ile iş birliği içinde olanlar Onda beğenmedikleri bazı tavır ve davranışlar görmeleri sebebiyle kendisi ile ihtilafa düştüler. Bunlardan biri şudur: Ebu Sinan Hay bin Vail Necdeye takiye yaparak (yani kendisini korumak amacıyla) itaatini kabul eden kimseleri öldürmesini söylemiş, Necde Ona hakaret etmiş, O da Onu öldürmek istemişti. Necde tartışma sırasında Ona: “Allah, herhangi bir kimseyi gaybı bilmekle mükellef tutmuş mudur?” diye sormuş, Ebu Sinan: “Hayır!” deyince, Necde şu cevabı vermişti: “Bizim üzerimize düşen zahire göre hüküm vermektir.” Bunun üzerine Ebu Sinan Necdenin görüşüne dönmüştü.
Bir başkası ise şudur: Atiyye bin Esved Necdeye karşı muhalefet etmişti. Bunun sebebi de şuydu: Necde denizden ve karadan iki birlik göndermiş, fakat deniz yoluyla gönderdiği askeri birliğe kara yoluyla gönderdiklerinden daha fazla pay vermişti. Atiyye kızdırıncaya kadar Onunla tartışmış; sonunda Necde Ona hakaret etmiş, Atiyye de kızarak insanları aleyhine kışkırtmıştı. Ayrıca Necdeye askerleri arasına şarap içen birisinden söz edilmiş, O da şöyle demişti: “O düşmana karşı çetin savaşan bir kimsedir. Resulallahın müşriklerden bile yardım aldığı olmuştur.”
Abdülmelik Necdeye kendisine itaat etmesi için mektup yazmış, buna karşılık Onu Yemame bölgesine vali yapacağını ve eline geçirmiş olduğu malları, dökmüş olduğu kanları da heder kabul edip takipten muaf bırakacağını vaat etmişti. Atiyye bundan dolayı Necdeyi eleştirmiş ve şöyle demişti:
“Abdülmelik Onun dini konularda taviz vereceğini bilmemiş olsaydı, mektup yazmazdı.” Daha sonra Atiyye Onu bırakıp Umana gitti.
Necdeye karşı, muhalefetin artmasının bir başka sebebi şudur: Bazı kimseler Necdeden ayrılarak yaptıklarından geri dönmesini istemişler, fakat Necde dönmeyeceğine dair yemin etmişti. Bunlar yaptıkları tekliften pişman olmuşlar ve görüş ayrılığına düşmüşlerdi. Başka bir takım konularda da Ona karşı kin duyulmuş, bu bakımdan kendisi ile iş birliği yapanların büyük çoğunluğu muhalefet ederek yanından ayrılmışlardı. Bunlar başlarına Ebu Fudeyk Abdullah bin Sevri getirdiler. Ebu Fudeyk Kays bin Salebeoğullarına mensup birisidir. Necde bundan sonra gizlenmiş, Ebu Fudeyk de Necdeyi yakalamak üzere taraftarlarından bir grup kimse göndermiş ve onlara: “Şayet yakalayacak olursanız bana getiriniz.” diye talimat vermişti. Ebu Fudeyke: “Şayet Necdeyi öldürmeyecek olursan bu insanlar senin etrafından dağılırlar.” denilince Ebu Fudeyk de takip ettirmekte özelolarak ısrar göstermişti. Necde Hacer kasabalarından birisinde gizlenmiş bulunuyordu. Yanlarında gizlendiği kimselerin bir cariyesi vardı, bunun yanına da onların bir çobanları gidip gelirdi. Cariye Necdenin yanında bulunan bir kokuyu alıp sürünmüş, çoban cariyeye bu kokunun nereden geldiğini sorunca cariye durumu söylemiş, çoban da kalkıp Ebu Fudeykin arkadaşlarına Necdenin durumunu bildirmişti. Bunun üzerine Onu aramağa ve takip etmeğe başladılar. Necde onların kendisini takip etmekte olduklarını haber alınca Temimoğullarından olan dayılarının yanına giderek orada saklandı. Daha sonra Abdülmelikin yanına gitmek istemiş ve hanımına durumu bildirmek üzere evine gitmişti. Fudeykliler durumunu öğrendiler ve üzerine gittiler. Yine onlardan bir kişi daha erken hareket edip Ona durumu bildirmiş, Necde elinde kılıçla dışarı çıkmıştı. Fudeyk taraftarlarından biri atından inip Necdeye: “Benim atıma hiç kimse yetişemez, olur ki ona bindikten sonra kurtulursun.” demiş, fakat Necde şu cevabı vermişti: “Ben hayatta kalmayı seven birisi değilim. Pek çok yerde ölümle karşı karşıya geldim. Bu onlardan daha iyi değildir.” Nihayet Ebu Fudeykin arkadaşları üzerine atılarak Onu öldürdüler.
Necde kahraman ve şerefli bir kimse idi, cömertti. Şu beyit Onundur:Mevlamız üzerimize bir takım musibetler çekerse, Sabrederiz, çünkü kerim olanlar yerlerinden kıpırdamayanlardır.
Necde öldürüldükten sonra Ebu Fudeyk taraftarlarından bazıları Onun öldürülmesine içerleyip kendisinden ayrıldılar. Müslim bin Cubeyr Ebu Fudeyk üzerine atılmış ve elindeki bir bıçakla on iki darbe indirmişti. Arkasından Müslim öldürülmüş, Ebu Fudeyk de taşınıp evine götürülmüş, daha sonra iyileşmişti.