Bu yıl içinde Muaviye ile Kays bin Saad arasında barış yapıldı. Muaviye, yönetimi ele aldıktan sonra Kays beyat etmemişti. Onun bu beyatten kaçınmasının sebebi şu idi: Ubeydullah bin Abbas Hasanın hilafeti Muaviyeye devretmek istediğini işitince Muaviyeye gizlice mektup yazıp kendi nefsi ve malı için eman vermesini istemiş ve Muaviye de onun bu isteğini kabul ederek Abdullah bin Amirin komutasında kalabalık bir askeri birliği göndermiş, Ubeydullah bin Abbas da aralarında komutanları olan Kays bin Saadın da bulunduğu bir sürü askeri bırakarak geceleyin çıkıp Muaviyenin adamlarına iltihak etmişti. Bu olay üzerine bu askerler Kays bin Saadı kendilerine emir tayin ederek Muaviye ile Alinin taraftarlarına kanlarını ve mallarını bağışlamayı kabul ettirene kadar savaşacaklarına ahdetmişlerdi. Aslında o sırada Kays bin Saad bu öncü kuvvetlerin başında emir olarak bulunuyordu. O, Muaviye bin Ebi Süfyanın hilafetini kesinlikle reddediyor ve bunu hoş karşılamıyordu. Hasan bin Alinin Muaviye ile anlaştığını işitince etrafındakilerle bir araya gelmiş ve Muaviye ile bu hususta sonuna kadar savaşacaklarına söz vermişlerdi. Muaviye Kaysa mektuplar yazıp kendisine itaat etmeğe davet etmiş ve arkasından altını imzaladığı boş bir belgeyi göndererek şöyle demişti: “Bu boş kağıda istediğini yaz, sana vereyim.” Ancak Amr bin el-As Muaviyeye: “Ona vaat ettiklerini verme ve savaş.” demiş, Muaviye ise şöyle cevap vermişti: “Yavaş ol bakalım. Onlarla savaşa tutuştuğumuz takdirde Şamlılardan kendi adetlerince adam öldürmedikçe bu işten kurtulamayız. Bu kadar ölü verdikten sonra da yaşamanın ne manası var? Vallahi savaşmaktan başka hiç bir çare kalmayıncaya kadar ben Onunla asla savaşma yoluna gitmeyeceğim.”
Muaviye Kaysa bu altı imzalı ve mühürlü boş belgeyi gönderdiğinde Kays kendisi ve Alinin taraftarları için kanlarının ve mallarının emanından başka hiç bir şeyi şart koşmamış ve mal talebinde bulunmamıştı. Bunun üzerine Muaviye Onun bu isteklerini kabul etmiş, Kays da gidip itaatini bildirmişti.
Araplar, Müslümanlar arasında fitne baş gösterdiğinde aldıkları tedbirlerle meşhur olan beş dahi adamı sayarlardı. Bu beş dahi adam: Muaviye, Amr, Muğire bin Şube, Kays bin Saad ve Abdullah bin Budeyl el-Huzai idiler. Kays bin Saad ile ibn Budeyl Alinin taraftarlarından idiler. Muğire bin Şube ise Taifte uzlete çekilmişti. Muaviye yönetime tamamen hakim olduktan sonra bir gün Saad bin Ebi Vakkas yanına gelir ve Ona: “Esselamu aleyke ey kral!” diye hitap eder. Muaviye gülümseyerek şöyle der: “Ey ishakın, babası, ne olurdu bana: “Ey Müminlerin emiri” diye hitap etseydin.” Saad bin Ebi Vakkas da şöyle karşılık verir: “Bu sözlerini alaylı ve gülerek mi söylüyorsun? Vallahi ben şahsen bu makamı senin elde ettiğin usulde elde etmeyi kesinlikle arzu etmem.”