Bundan önce Müsenna bin Harise eş-Şeybaninin Iraktan Ebu Bekirin yanına gelmesinden ve Ebu Bekirin Ömere “Onunla askerleri göndermekte acele etmesi” şeklindeki vasiyetinden söz etmiş idik. Ebu Bekirin vefat ettiği gecenin sabahı olunca, Ömerin ilk yaptığı iş, insanları Müsenna bin Harise eş-Şeybani ile birlikte Farslılara karşı gitmek konusunda teşvik etmek oldu. Daha sonra Müslümanlar Ömere beyat ettiler.
Arkasından Ömer üç gün süreyle hem Müslümanlardan beyat alıyor, hem de onları orduya katılmaya teşvik ediyordu. Fakat hiç kimse Farslara karşı gitmek üzere ortaya çıkmıyordu, çünkü Farslılar Müslümanlar için en ağır ve en sevimsiz kimselerdi ve onlara göre Farslar, otoriter, güçlü ve diğer ümmetleri yenmekle ün salmıştılar. Dördüncü gün olunca, Ömer tekrar insanları Iraka gitmeye çağırdı. Bu sefer bu çağrıyı ilk olarak kabul eden Mesud es-Sakafinin oğlu ve Muhtarın babası Ebü Ubeyd, Ensardan Saad bin Ubeyd ve Selit bin Kays oldular. Selit, Bedir Savaşında bulunanlardandır. Bunların arkasından Iraka gitmek isteyenler peşpeşe ortaya çıktı.
Müsenna bin Harise bir konuşma yaparak şunları söyledi: “Ey insanlar!
Bu iranlıları gözünüzde büyütmeyin. Biz Fars diyarının kırlık kesimlerini fethettik, Sevad bölgesinin en iyi olan yarısını onları yenerek elimize geçirdik. Onlardan çokça şeyler aldık ve onlara karşı cesaretle ilerledik. Bundan sonrası da Allahın izniyle bizimdir.”
Bunun üzerine insanlar Iraka gitmek üzere toplanıp bir araya geldiler.
Bu sırada Ömere: “Bunların başına ilk muhacirlerden ya da Ensardan birisini komutan yapıver.” denilince, Ömer: “Hayır, Allaha yemin ederim yapmayacağım. Yüce Allah bunları düşmana karşı gitmek üzere erken davranmak ve acele etmekle yüceltmiş bulunuyor. Bir grup onların yaptığı gibi ağır hareket ederken, diğer taraftan bunlar ağırlıklı ve ağırlıksız savaşıp erken davranırken, işte bu ikinciler komutan olmaya öbürlerinden daha layıktır. Allaha yemin ederim, ben onların başına ilk olarak savaşa katılmayı kabul edenlerden başkasını geçirmeyeceğim” dedikten sonra Ebü Ubeydi, Saadı ve Selifi çağırarak Saad ile Selife şunları söyledi: “Eğer sizler Ebü Ubeydden daha erken davranmış olsaydınız, bununla öncelikle elde edilecek şeyleri elde ederdiniz.” Daha sonra Ebü Ubeydi komutan yaparak şunları söyledi: “Resulallahın sahabelerinin söylediklerine kulak ver ve bu konuda onlar senin ortağın olsun. Benim Selifi komutan yapmaktan imtina etmemin tek sebebi, onun savaşa başlamakta gösterdiği aceleciliktir. Savaşa başlamakta aceleci davranmak ise Arapları boşu boşuna telef etmek demektir. Savaşa ancak düşünen ve ağır hareket eden kimseler elverişlidir.” dedikten sonra ona askerleri hakkında hayır tavsiye etti. Böylelikle Ömerin ilk gönderdiği askerler, Ebu Ubeydin askerleri olmuş oluyor. Ondan sonra Yala bin Münyeyi Yemene gönderdi ve Ona Resulallahın: “Arap Yarımadasında iki din bir arada kalmayacaktır” şeklindeki vasiyeti dolayısıyla Necran halkını oradan sürmesini emretti.