Resulallah, Bedirden geri dönünce Yahudiler açık açık Onu kıskandıklarını ve çekemediklerini ortaya koydular. Ona karşı serkeşlik etmeye başladılar ve antlaşmayı bozdular. Medineye hicret edip geldiği sırada onlarla antlaşma yapmıştı. Nebi, kıskanç-lıklarını haber alınca onları Benü Kaynuka çarşısında toplayarak, şöyle dedi: “Kureyşin başına gelenden korkunuz, Müslüman olunuz, biliyorsunuz ki ben Allah tarafından elçiyim, peygamberim” Kaynukalılar da şöyle dediler: “Ya Muhammed, savaşı bilmeyen bir kavimle karşılaştın ve onların aleyhine eline bir fırsat geçti diye aldanma. ”
Böylece Benü Kaynukalılar Peygamber ile aralarındaki antlaşmayı bozan ilk Yahudiler oldu. Onlar, bu şekilde açıkça her şeylerini ortaya koyup küfürlerini ilan etmişken Müslüman bir kadın Benü Kaynukalıların çarşısına uğradı ve bir ziynet eşyası almak için bir kuyumcunun dükkanında oturmuştu. Onlardan bir tanesi gelip, onun elbisesini sırtına iliştirdi. Kadının da bundan haberi olmamıştı. Ayağa kalktığında avret yerleri görüldü, Yahudiler de gülmeye başladı. Bunu gören bir Müslüman gidip bu Yahudiyi öldürdü. Anlaşmayı bozduklarını Resulallah a bildirip kalelerine sığındılar. Resulallah onların üzerine yürüyerek on beş gün onları muhasara altında tuttu. Sonunda Resulallahın vereceği hükmü kabul ederek kalelerinden indiler. Kalelerinden elleri arkalarına bağlı olarak indirildiler. Resulallah onları öldürmek istiyordu. Benü Kaynukalılarla Hazrecliler antlaşmalı olduklarından, Abdullah bin Übeyy bin Selul, onlar hakkında Resulallahla konuştu. Fakat Nebi Onun söylediklerini kabul etmedi. Bu sefer Abdullah elini Nebiin koynuna soktu. Resulallah oldukça kızdı ve Ona: “Beni bırak,” dedi. Abdullah: “Hayır, benim antlaşmalılarıma iyilik yapmadıkça bırakmam. Dört yüz zırhsız ve üç yüz de zırhlı beni, kırmızıya ve siyaha karşı korudular. Sen onları bir sabah içerisinde biçecek misin? Allaha yemin ederim ki, ben musibetin büyümesinden korkarım.” dedi. Bunun üzerine Peygamber: “Peki, onlar senin olsun” diyerek ashabına dönüp şunları söyledi: “Onları bırakın, Allah onlara da, onlarla birlikte olana da lanet etsin.” dedi.
Resulallah ve Müslümanlar onlara ait olan bütün malları ganimet olarak aldı. Onların arazileri yoktu. Çünkü hepsi kuyumcu idiler. Onları kalelerinden çıkartan Ensardan Ubade bin es-Samit idi. Onları Zibab denilen yere kadar götürdü, sonra geri döndü. Onlar da Şam arazisinden Ezriat diye bilinen yere kadar vardılar. Fazla geçmeden hepsi ölüp gittiler.
Nebi yerine Ebu Lübabeyi vekil olarak Medinede bırakmıştı. Resulallahın sancağı Hamza ile beraber idi. Ganimetleri ashabı arasında paylaştırdı ve beşte birini aldı. Bir görüşe göre, Resulallahın aldığı ilk beşte bir (hums) budur. Ondan sonra Resulallah oradan ayrıldı ve Kurban Bayramı geldi. Resulallah ashap ile birlikte namaz için namazgaha çıktılar ve onlara bayram namazını kıldırdı. Onun ilk kıldırdığı bayram namazı budur. Bu bayramda Resulallah, iki koyun kurban etti. Bir koyun kurban kesti, diyenler de vardır. Müslümanların ilk kurban bayramı budur, onunla birlikte kurban kesebilecek durumda olanlar da kurban kestiler. Gazve, Bedirden sonra Şevval (624 Mart) ayında olmuştu. Hicretin üçüncü yılında Safer (625 Temmuz) ayında olduğu da söylenmiştir. Bazıları ise el-Küdr Gazvesinden sonra söz konusu etmişlerdir.