Resulallah, Ebu Ubeyde bin el-Cerraha gaza için hazırlanmasını emretti, o da hazırlandı. Fakat yola çıkmak istediğinde Resulallaha olan sevgisinden dolayı ağladı. Bunun üzerine Nebi Onun yerine Abdullah bin Cahşı Cumadel-Ahire ayında seksen kişilik bir muhacir askeriyle birlikte gönderdi. On iki kişiyle de söyleyenler vardır. Onun eline bir mektup vererek, iki günlük bir yol almadıkça mektubu açıp okumamasını, ondan sonra açıp okumasını ve emredildiği şeyleri yerine getirmesini, arkadaşlarından hiçbir kimseden tiksinmemesini emretti. Abdullah aynı şekilde uygulama yaptı. Sonra mektubu açıp okudu. Mektupta Mekke ile Taif arasında Nahle denilen yere konaklayıp Kureyşi gözetleyip onlardan haber toplamasını emretmişti. Abdullah arkadaşlarına durumu bildirdi, yine onunla birlikte yola koyuldular. Saad bin Ebi Vakkas ile Utbe bin Gazvan ortaklaşa bindikleri develerini kaybetmiş ve aramak üzere yola çıkmışlarken, geciktiler. Abdullah ise yoluna devam edip Nahle denilen yerde konakladı. Bu esnada kuru üzüm ve başka şeyler yüklü Kureyşe ait bir kervan yanlarından geçti. Bu kervanda Amr bin el-Hadrami, Osman bin Abdullah bin el-Muğiyre ve kardeşi Nevfel ile el-Hakem bin Keysan da vardı. Ukkaşe bin Mihsan onların yanına yaklaşmıştı. Saçlarını kestirmiş bulunuyordu. Ukkaşeyi görünce, Abdullah ve arkadaşları şöyle dediler: “Bizler umre yapmaya geldik, size bir zarar gelmez.” Bu olay Recebin son günü olmuştu Vakıd bin Abdullah et-Teymi, Amr bin el-Hadramiye bir ok atarak, onu öldürdü, Osman ve Hakemi de esir aldı. Nevfel ise kaçtı. Müslümanlar yanlarında bulunan malları ganimet olarak aldılar. Abdullah bin Cahş: “Resulallaha aldığınız ganimetlerin beşte biri vardır” demişti. Bu olay, ganimette beşte bir pay (hums) emr edilmeden önce olmuştu. Müslümanların ilk aldıkları ganimet ve İslam tarihindeki ilk hums (beşte bir) budur.
Abdullah bin Cahş ve arkadaşları kervanla esirleri alıp Medineye geldiler.
Resulallahın yanına geldiklerinde onlara: “Ben, sizlere haram aylarda savaşmayı emretmedim” dedi. Kervam ve iki esiri belirli bir yerde kontrol altında tuttu. Müslümanlar da onları azarladı. Kureyş ise şöyle dedi: “Muhammed ve arkadaşları savaşılmaması gereken haram aylarda savaştılar. Saygı göstermediler.” Yahudiler de bundan Resulallahın aleyhine bazı neticeler çıkardılar: “Amr bin el-Hadramiyi öldürdü; Vakıd de harbin başladığına delalettir”, dediler. Bu vesile dolayısıyla Yüce Allah tarafından:Sana haram aylarda savaşmanın hükmünü soruyorlar.” (Bakara 217) mealindeki buyruk nazil oldu. Kuran-ı Kerim nazil olup Allah Müslümanlara bir çıkar yol gösterince Resulallah kervandan ele geçirdiklerini yanında alıkoydu. Böylece Müslümanların aldığı ilk ganimet bu oldu. İki esiri, Resulallah fidye karşılığında serbest bıraktı. Hakem ise Resulallah ile birlikte Bir Maune gününde şehit edilinceye kadar kaldı.
Müslümanların Amr bin el-Hadramiyi öldürüp kervanı almaları, Cumadenin son günü ve Recebin birinci gecesinde olmuştur, denildi.
Yine bu ikinci yılda kıble Şam tarafından Kabeye doğru çevrildi.
Resulallah henüz Mekkedeyken Beytül-Makdis tarafına yönelerek namaz kılması emredildiği halde, Nebi Kabeye yönelip namaz kılmayı arzuluyordu. Bunun için namaz kıldığında Kabeyi karşısına ve kendisiyle Bey tü I-Makdis in arasına alarak namaza dururdu. Medineye hicret ettikten sonra buna imkan kalmadı. Fakat Kabeye döndürülmeyi arzuluyordu. Medineye geldiğinin sekizinci ayının başında Şaban ayının ortalarında salı günü Kabeye dönerek namaz kılması emredildi. Bu emir, on altıncı ayın başında öğle namazında verilmiştir, diye de söylenmiştir.
Yine bu ikinci yılın Şaban ayında, Ramazan ayında oruç tutmak farz kılındı. Peygamber Medineye vardıktan sonra, Yahudilerin aşure günü oruç tuttuklarını görünce, o da o gün oruç tutulmasını emretti. Ramazan ayında oruç tutmak farz kılınınca, bu konuda Nebi aşure günü oruç tutulmasını emretmediği gibi yasaklamadı da.
Yine bu yıl fitir sadakasının verilmesi emredildi. Bu emir de Ramazan bayramından bir veya iki gün önce verilmişti. Resulallah yine bu yıl namazgaha çıkarak, Müslümanlara bayram namazını kıldırdı. Bu amaçla, onun dışarıda kıldırdığı ilk namaz oluyordu. Onun önünde harbe taşınarak götürüldü. Bu harbe Zübeyre ait idi. Ona da bu harbeyi Necaşi hediye etmişti. Günümüzdeyse bu harbe Medinede müezzinlerin yanındadır.