İsa dağdan inip, yalnız başına geceleyin Erdenin karşı yakasına geçti ve kırk gün, kırk gece hiç bir şey yemeden, sürekli Rabbe Allahın kendilerine göndermiş olduğu halkının kurtuluşu için niyazda bulunarak oruç tuttu. Kırk günün sonunda aç bir insandı. Sonra, şeytan göründü ve pek çok sözlerle onu iğfal etmeye çalıştı. Fakat İsa, Allahın sözlerinin gücü ile onu def etti. Şeytan çekilip gittikten sonra melekler gelip, İsanın ihtiyaç duyduğu şeyleri kendisine verdiler. Kudüs bölgesine dönen İsayı halk yine coşkun bir sevinçle karşıladı ve ona kendileri ile kalması için ricada bulundular; çünkü onun sözleri din adamlarının ki gibi değildi; bir güç taşıyor ve kalbe dokunuyordu. İsa, Allahın kanunu üzerinde yürümek için kendilerine dönen insanların çokluğunu görünce dağa çıktı ve bütün gece orada kalıp dua ve ibadette bulundu; gün başlayınca dağdan inip, Havariler diye adlandırdığı, aralarında çarmıha gerilip öldürülen Yahudanın da bulunduğu on iki kişi seçti. Adları budur: Balıkçı iki kardeş Andreas ve Simun (Petrus), vergi mültezimi Matta ve bu kitabı yazan Barnabas, Zebedinin oğulları Yuhanna ve Yakup, Tomas (Taddeus) ve Yahuda, Bartolomeus ve Filipus, Yakup ve hain Yahuda iskariyot. Bunlara her zaman ilahi sırlan açıklardı; fakat zekatları dağıtmakla görevlendirdiği Yahuda iskariyot her şeyin onda birini çalardı.