512. Ebu Bekir es-Sıddıkin kızı Esma anlatıyor: Güneş tutulduğu zaman peygamberimizin hanımı Ayşeye gitmiştim. Bir de baktım ki herkes namaz kılıyor, o da kılıyordu!
« Bunlara ne oldu?» dedim. Ayşe eliyle göğü işaret ederek:
« Suphanallah!» dedi.
« (Allahın kudretini gösteren) bir işaret mi?» dedim. Başıyla «evet» anlamında bir işaret yaptı. Kalktığında güneş açılmıştı. Ben başımdan su dökmeye başlamıştım. Resulallah, Allaha hamdü senadan sonra şöyle buyurdu:
«Bu gördüğümü, daha önce hiç görmemiştim! Cenneti ve cehennemi gördüm. Bana vahyedildiğine göre sizler kabirde Deccalin imtihanı gibi imtihan edileceksiniz: Siz getirilir bu adam hakkında neler biliyorsun? diye sorulursunuz. Getirilen eğer müminse o, Allahın Resulü Muhammeddir, bize apaçık deliller ve hidayet getirdi biz de ona uyup iman ettik, ona tabi olduk der. Bunun üzerine kendisine: Rahatça uyu, biz zaten senin mümin olduğunu biliyorduk denir. Getirilen kimse şayet münafıksa bu soruya: Bilmiyorum, halk onun hakkında bir şeyler söyler, ben de onlar gibi derdim cevabını verir.»