28. Zeyd b. Eşlem Rivayet eder: Resulallah bir gece Mekke yolunda konakladı. Kendilerini namaza kaldırması için de Bilali vazifelendirdi ve uyudu. Ashab da uyudu. (Bir süre sonra) Bilal da uyudu. Ancak güneş doğunca uyanabildiler. Uyanıp telaşa düşünce Resulallah hemen bineklerine binmelerini, o vadiden çıkmalarını emretti, ve: «Bu vadide şeytan vardır» buyurdu. (Develerine ve atlarına) bindiler. Vadiyi geçtikten sonra, Resulallah inmelerini ve abdest almalarını emretti. Bilala da ezan okumasını veya kamet getirmesini söyledi. Resulallah namazı kıldırdı, cemaate döndü. Korku ve heyecanlarını görünce onlara:
«Ey insanlar! Şüphesiz ruhumuzu Allahaldı (Bizi Allah uyuttu). Dileseydi ruhumuzu bize başka bir zamanda iade ederdi. Bizi daha erken uyandırırdı.
Sizden kim uyuyakalır, yahut unutur da namazı kılanı azsa uyanınca, namazını vaktinde kıldığı gibi kılsın» dedikten sonra, Ebu Bekre dönerek: «Bilal namaz kılıyordu, şeytan geldi onu yatırdı, ninni ile uyutulan çocuk gibi onu uyuttu.» dedi. Daha sonra Peygamber Bilali çağırdı. Bilal, Resulallahın (daha önceden) Ebu Bekre haber verdiği şeylerin aynısını kendisine anlatınca, Ebu Bekir «Gerçekten senin Allahın Resulü olduğuna şahadet ederim» dedi.