1066. Mahreme b. Nevfel
[Mahreme b. Nevfel] b. Üheyb b. Abdümenaf b. Zühre b. Kilab. Annesi, Rukayka bt. Ebu Sayfi b. Haşim b. Abdümenaf b. Kusaydır. Mahremenin Safvan -O büyük olandır.-, es-Salt, el-Misver ve Ümmü Safvan adlı çocuklarının annesi, atike bt. Avf b. Abduavf b. Abd b. el-Haris b. Zühredir. O, Abdurrahman b. Avfın kız kardeşi olup hicret eden hanımlardandı. atikenin annesi, Şifa bt. Avf b. Abd b. el-Haris b. Zühredir. O da aynı şekilde hicret eden hanımlardandı. Mahremenin çocuklarından: es-Salt el-Asğar, el-Attaf el-Ekber, el-Attaf el-Asğarın anneleri farklı ümmü veledlerdir. Çocuklarından Muhammedin annesinin ismi ise bilinmemektedir. Mahreme b. Nevfel, Mekkenin fethi sırasında Müslüman olmuştur. O, Kureyşin nesebi ve Kureyş ile ilgili olaylar konusunda alim bir kişiydi. Mescid-i Haramın sınırları konusunda bilgisi vardı. Ömer b. el-Hattab onu, Said b. Yerbu Ebu Hud, Huveytıb b. Abdüluzza ve Ezher b. Abduavfı bilgi sahibi oldukları Haremin sınır işaretlerini yenilemeleri için görevlendirirdi. Önce çöl tarafından başlarlardı. Daha sonra Osman b. Affan, halife olduğunda Haremin sınır işaretlerini yenilemek için onları gönderdi. Ancak Osman, onlardan Said b. Yerbuyu ama [gözleri görmediği] olduğu için onlarla beraber göndermedi. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bize Halid b. İlyas anlattı. O Yahya b. Abdurrahman b. Hatıbdan, o da babasından şöyle dediğini rivayet etti: Osman b. Affanın hilafeti zamanında Mahreme b. Nevfel ama oldu. O, bundan önce bilgi sahibi olduğu için Haremin sınır işaretlerini [alametlerini] yenileyen kimseler arasında idi. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi. O, bize Abdullah b. Cafer b. Abdurrahman b. el-Misver b. Mahreme anlattı; dedi ki: Safvan b. Mahreme, Mahreme b. Nevfelin ilk çocuğuydu. Doğduğunda Mahreme henüz onbeş yaşında idi. O, Unazede] vebaya maruz kalan Ashabül-Cemile ile birlikteydi. Safvan kurtulanlar arasındaydı. Ancak daha sonra vefat etti. Soyu devam etmemiştir. Muhammed b. Ömer dedi ki: Mahreme b. Nevfel Resulallah ile birlikte Huneyn savaşında hazır bulundu. Resulallah ona Huneyn ganimetlerinden elli deve verdi. Fakat Abdullah b. Cafer, Mahremenin böyle bir şey aldığını inkar ettiğini ve “Ailemden kimse bunu anlatmadı.” dediğini gördüm. Bize Muhammed b. Muaviye en-Nisaburi haber verdi; dedi ki: Bize Abdullah b. Cafer anlattı; dedi ki: Bize Ümmü Bekir bt. el-Misver şunu anlattı: Resulallah bir mal paylaştırdı. Ancak bilmeden Mahremeyi atladı. Hemen o esnada Mahreme, Resulallaha , “Ey Allahın Resulü! Kureyş arasında bir mal paylaştırıp da beni atladığını görmemiştim!” dedi. Resulallah ona “Ey Dayı!] Bana bir mal geldiği zaman bunu telafi edeceğim.” dedi. Çok zaman geçmeden Resulallaha altın düğmeli ipek bir kaftan geldi. O kaftanı yanında tuttu. Ne zaman yanına biri gelse ve çekinerek kaftanı sorsa, “Bu dayım Mahremenindir.” derdi. Nihayet Mahreme gelince kaftanı ona verdi. Bize İsmail b. İbrahim el-Esedi haber verdi. O Eyyubdan, o da Abdullah b. Ebu Müleykeden şunu rivayet etti: Nebiye ipekten, altın düğmeli kaftanlar hediye edildi. Resulallah onları ashabı arasında taksim etti. Onlardan bir tanesini de Mahreme için ayırdı. Mahreme yanına geldiğinde Resulallah ona, “Bunu senin için sakladım.” dedi. Mahremenin yapısında bazı şeyler vardı. Bize arim b. el-Fadl haber verdi; dedi ki: Bize Hammad b. Zeyd anlattı. O Eyyubdan, o da İbn Ebu Müleykeden şöyle dediğini rivayet etti: Nebiye altın düğmeli ipekten kaftanlar getirildi. O, onları Sahabileri arasında taksim etti. Bu durum Mahreme b. Nevfele ulaşınca bineğini süren beraberindeki oğluyla Resulallaha geldi. Mahreme oğluna, “İçeri gir ve onu bana çağır!” dedi. Onun bu sözünü işiten Nebi , hemen önü düğmeli kaftanlardan biriyle dışarı çıktı ve Mahremeye “Ey Ebül-Misver! Bunu senin için sakladım. Bunu senin için sakladım.” dedi. Muhammed b. Ömer dedi ki: Mahreme b. Nevfel Muaviye b. Ebu Süfyanın hilafeti sırasında 54 yılında Medinede vefat etti. Vefat ettiğinde 115 yaşındaydı.
1067. Ezher b. Abduavf
[Ezher b. Abduavf] b. Abd b. el-Haris b. Zühre. Annesi, el-Haris b. Fihroğullarından atike bt. Abdüluzza b. Dubeys b. Cabirdir. Ezher b. Abduavfın el-Muttalib ve Talib adlı çocukları olmuştur. Onların ikisi de Habeşistana hicret edenlerden idiler. İkisi de Medineye hicretten önce orada vefat ettiler. Ezherin çocuklarından Abdurrahman, Süleyman ve Hatice el-Kübranın anneleri ise Kebire bt. Abdüyezid b. Haşim b. el-Muttalib b. Abdümenaf b. Kusaydır. Onun çocuklarından Abdullah ve Hatice es-Suğranın annelerinin ismi bilinmemektedir. Ezher b. Abduavf Mekkenin fethi günü Müslüman olmuştur. Ömer b. el- Hattab, onu, Mahreme b. Nevfel, Said b. Yerbu ve Huveytıb b. Abdüluzzayı Haremin işaretlerini yenilemek üzere gönderdi. Daha sonra Osman, halife olduğunda aynı şekilde Haremin işaretlerini yeniletmek üzere onları gönderdi; ancak gözleri kör olduğu için onlardan Said b. Yerbuu göndermedi.
1068. Abdullah b. Avf
[Abdullah b. Avf] b. Abduavf b. Abdülharis b. Zühre b. Kilab. Annesi, Mıkyas b. Kays b. Adi b. Sad b. Sehmin kızıdır. Abdullah, Abdurrahman b. Avfın baba bir kardeşidir. O, Mekkenin fethi günü Müslüman olmuştur. Onun Medinede evi vardır ve orada ölmüştür. Abdullahın çocuklarından Talha el-Cud -O, ez-Zührinin kendisinden rivayette bulunduğu kimsedir.-, Ebu Ubeyde, Ömer, Ümmü İbrahim ve Ümmü Osmanın anneleri, Adi b. Kaboğullarından Fatıma bt. Muti b. el- Esveddir. Çocuklarından Abdurrahmanın annesi, Ebu Vecre b. Ebu Amr b. Ümeyye b. Abdüşemsin kızıdır. Çocuklarından Ümmül-Fadlın annesi, Malik b. Hısl b. amir b. Lüeyoğullarından Ümeyme bt. el-Esved b. Amrdır. Çocuklarından Ümmü Musanın annesi, Huzaadan Safiyye bt. Nakide b. Malik b. Müemmeldir. Onun kızlarından Ümmül-Abbas ile Haşim b. Utbe b. Ebu Vakkas el- Aver evlenmiştir.
1069. Hamnen b. Avf
[Hamnen b. Avf] b. Abduavf b. Abdülharis b. Zühre. Hamnenin annesi, Ümmü Mıkyas bt. Kays b. Adi b. Sad b. Sehmdir. O, fetih yılı Müslüman olmuş; atmış yılı Cahiliye dönemi, atmış yılı da İslam dönemi olmak üzere yüz yirmi yıl yaşamıştır. O, hicret etmemiş ve ölünceye kadar asla Medineye girmemiştir. Hamnen, İbni ez-Zübeyrin zamanında Mekkede ölmüş ve vasiyetini Abdullah b. ez-Zübeyre yapmıştır. Şairin kendi için şöyle dediği kişidir: Hamnen öldüğü halde Beni Avf kadınlarının, Gözyaşı dökerek gözlerini oymamış olmaları şaşılacak şey! Hamnenin kardeşleri vardı. Onlar, Avfoğulları olan Lüey, Kurayt, Züheyr ve Ebu Amr idiler. Herhangi bir olay sebebiyle onlar hakkında bilgi gelmedi. Hamnenin çocuğu Iyadın annesi, Ümmü Cuayl veya Ümmü Habib bt. Ebül-Ahnes b. Huzafe b. Kays b. Adi es-Sehmiyyedir. Onun çocuklarından Mutemir ve Iyad el-Asğarın annesi Düeliyyedir. Hamnenin neslinden el-Kasım b. Muhammed b. Mutemir b. Iyad b. Hamnen, Müminlerin Emiri Harun Reşid zamanında onun yakın arkadaşları arasındaydı.
1070. Abdullah b. el-Erkam
[Abdullah b. el-Erkam] b. Abdüyağus b. Vehb b. Abdümenaf b. Zühre b. Kilab. Onun annesi, Ümeyme bt. Harb b. Ebu Hemheme b. Abdüluzza b. amire b. Amire b. Vedia b. el-Haris b. Fihrdir. Abdullahın çocuklarından Ömerin annesi Halide bt. el-Esved b. Abdüyağus b. Vehb b. Abdümenaf b. Zühredir. Çocuklarından Zeynebin annesi, Yemame halkından siyah bir ümmü veleddir. Abdullah b. el-Erkam, Mekkenin fethi gününde Müslüman olmuştur. Resulallah , ona Hayberden elli vesk tahsis etmiştir. O, Resulallaha ve Ebu Bekire katiplik yapardı. Bize Mutarrif b. Abdullah el-Yesari haber verdi; dedi ki: Bize Malik b. Enes anlattı; dedi ki: Bana Resulallaha bir mektup geldiği haberi ulaştı. Resulallah da, “Buna kim cevap yazacak?” diye sordu. İbn Erkam, “Ben!” diye cevap verdi. Mektuba cevap yazdı ve onu Resulallaha takdim etti. Resulallah onu beğendi ve gönderdi. Ömer b. el-Hattab da bunu beğenir ve şöyle derdi: “Resulallah istediğinde isabet etti.” Bu durum halife oluncaya kadar devam etti. Nihayet halife olunca onu beytülmal sorumlusu olarak görevlendirdi. Ömer, “Allahtan, ondan daha çok korkan kimse görmedim.” derdi. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Abdullah b. Cafer anlattı. O Ümmü Bekir bt. el-Misverden, o da babasından şöyle dediğini rivayet etti: Ömer b. el-Hattab, Müslümanların beytülmaline Abdullah b. el-Erkam ez- Zühriyi görevlendirdi. Ömer beytülmalden ödünç para alırdı. Atiye zamanı geldiğinde Abdullah b. el-Erkam, Ömere gelip [beytülmalin] alacağını ister, o da öderdi. Osman halife olduğunda da Abdullah b. el- Erkamın beytülmal sorumlusu olarak görevde kalmasını onayladı. O da oradan ödünç para alır; Ömerin yaptığı gibi daha sonra onu öderdi. Daha sonra Osmanın yanında çok borç mal birikti. Atiye dağıtımında hazır bulundu. Abdullah b. el-Erkam Osmana, “Ödünç aldığın malı iade et.” dedi. Osman da ona, “Bundan sana ne! Sen benim hazinedarımsın.” dedi. Bunun üzerine Abdullah b. el-Erkam aradan ayrılıp minbere çıkarak, “Ey insanlar!” diye bağırdı: İnsanlar toplandılar. O da onlara Osmanın kendisine dediklerini haber verdi ve “İşte Beytülmalinizin anahtarları!” diyerek istifa etti. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Şürahbil b. Ebu Avn anlattı. O babasından, o da el-Misver b. Mahremeden şöyle dediğini rivayet etti: Abdullah b. el-Erkam, Osmanın kendisine söylediklerini Abdurrahman b. Avfa haber verdi. Abdurrahman b. Avf, Osmana giderek ona şunları söyledi: “Eğer [Beytülmaldeki bu] mal sana ait olsaydı, kölelerin arasında sana ve hazinedarlık yapan olurdu. Eğer bu mal Müslümanlara aitse, [iyi bil ki,] Abdullah b. el-Erkam Müslümanların hazinedarı ve eminidir.” Bu sözlerinden sonra Abdurrahman kızgın olarak Osmanın yanından çıktı ve Abdullah b. el-Erkama, “İnsanlara anahtarlarını iade et.” dedi. İnsanlar ikindi namazını kılınca Abdullah b. el-Erkam, “Ey insanlar! İşte bu Beytülmalinizin anahtarı [onu alın].” diye seslendi ve anahtarı minberin topacığına asarak evine doğru yöneldi. Bunun üzerine Osman, Abdurrahman b. Avfa elçi adam gönderdi ve ondan, anahtarı geri alması için Abdullah b. el-Erkam ile konuşmasını istedi. Ayrıca Osman, Abdullah b. el-Erkama bir miktar mal verilmesini de emretti. Abdurrahman b. Avf, Osmanın Abdullah b. el-Erkam ile konuşma isteğini kabul etmedi. Abdullah da Osmanın kendisine vermek istediği malı reddetti. Böylece Beytülmalin anahtarı, Osman gelip yatsı namazını kıldırmasına kadar minberin topacığında asılı kaldı. O sırada Osman, Zeyd b. Sabite anahtarın yanında oturmasını ve ona kimsenin ilişmemesi için gözcülük etmesini emretti. Vakit gece olup insanlar evlerine dağılınca Zeyd de anahtarı alıp evine gitti. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Mamer b. Raşid anlattı. O da Abdullah b. Ebu Bekir b. Muhammed b. Amr b. Hazmdan şöyle dediğini rivayet etti: Abdullah b. el-Erkam Beytülmalin anahtarını iade edince Osman, Zeyd b. Sabiti hazine sorumlusu olarak görevlendirdi.
1071. Haşim b. Utbe
[Haşim b. Utbe] b. Ebu Vakkas b. Üheyb b. Abdümenaf b. Zühre. Onun annesi, Zühreoğullarının müttefiki Halid b. Ubeyd b. Süveyd b. Cabir b. Temim b. amir b. Avf b. el-Haris b. Abdümenat b. Kinanenin kızıdır. Haşimin çocuklarından Abdurrahman, Abdullah ve Abdülmelikin anneleri, Ezdili Ümeyme bt. Avf b. Şahire b. Huzeyme b. Ulase b. Mürre b. Ceşm b. Evs b. amir b. Nemr b. Osman b. en-Nadr b. Zehrandır. Onun çocuklarından İshak ve Ümmül-Hakemin anneleri, Ümmü İshak bt. Sad b. Ebu Vakkastır. Haşimin çocuklarından Beşirin annesi, es-Seyyide bt. Kays b. Hassan b. Abduamr b. Mersed b. Beşir b. Abduamr b. Merseddir. Yine onun çocuklarından Haşim b. Haşimin annesi ise ümmü veleddir. Haşim b. Utbe, Mekkenin fethi gününde Müslüman oldu. O, el- Mirkaldır. Yermuk savaşında gözünü kaybetmiş ve kör olmuştur. O, Sıffin savaşında Alinin yanında yer almıştır. O, şu şiiri söyleyen kişidir: Tek gözlü olup ailesi için bir yer arar, O, hep hayatla mücadele etti ve nihayet usandı. Ya o köreltecek, ya da köreltilecek. Dedi ki: Sıffin savaşında öldürüldü.
1072. Nafi b. Utbe
[Nafi b. Utbe] b. Ebu Vakkas b. Üheyb b. Zühre. Onun annesi, Zühreoğullarının müttefiki Halid b. Ubeyd b. Süveyd b. Cabir b. Temim b. amir b. el-Haris b. Abdümenat b. Kinanenin kızıdır. Nafi b. Utbenin çocukları Haşim, Malik ve Hindin anneleri, müttefikleri olan Beni Uzreden Leyla bt. Halid b. Urfutadır. Nafiin çocuklarından Urvenin annesi, Ümmül-Benin bt. Ekkalül- Bardır. Onun adı Amr b. Musab b. Kab b. amirdir. O, Abd b. Ebu Bekir b. Kilaboğullarındandır. Nafiin çocuklarından Muhammedin annesi, Beni Süleymden Usayye b. Malikoğullarından Muaviye b. Amr b. Kays b. Nübeyşe b. Habibin kızıdır. Onun çocuklarından İmranın annesi ise ümmü veleddir. Nafi b. Utbe, yaşlı biriydi. babası ile birlikte müşrik olarak Uhud savaşına katılmış, daha sonra Mekkenin fethi günü Müslüman olmuştur. Ebu Süfyan b. Harb ona …] demiştir. Nafi, Resulallahtan bir takım hadisler rivayet etmiştir.
1073. Abdullah b. Vehb
[Abdullah b. Vehb] ez-Zühri. Mekkenin fethi günü Müslüman olmuştur. Resulallah , -kendisine elli vesk, iki oğluna da kırk vesk olmak üzereona ve iki oğluna Hayberden doksan vesk tahsis etmiştir.
1074. el-Ala b. Cariye
[Ala b. Cariye] b. Abdullah b. Ebu Seleme b. Abdüluzza b. Gıyere b. Sakif. Zühre b. Kilaboğullarının müttefikidir. Mekkenin fethi günü Müslüman olmuş ve Resulallah ile birlikte Huneyn savaşına katılmıştır. Resulallah ona Huneyn ganimetlerinden elli deve vermiştir.
1075. Esid b. Cariye
[Esid b. Cariye] es-Sekafi. Üseyd, Zühre b. Kilaboğullarının müttefikidir. O, Mekkenin fethi günü Müslüman olmuş ve Resulallah ile beraber Huneyn savaşına katılmıştır. Resulallah ona Huneyn ganimetlerinden 100 deve vermiştir.
1076. Hay b. Cariye
[Hay b. Cariye] es-Sekafi. Zühre b. Kilaboğullarının müttefikidir. Huyey, Mekkenin fethi günü Müslüman olmuştur. 12 yılında olan Yemame savaşında şehid edilmiştir.
1077. el-Ahnes b. Şerik
İsmi, Übey b. Şerik b. Amr b. Vehb b. Ilacdır. [Ilacın] ismi, Umeyr b. Ebu Seleme b. Abdüluzza b. Gıyere b. Avf b. Sakiftir. el-Ahnes, Zühre b. Kilaboğullarının müttefikidir. Onun ismi Übeydir. Zühre b. Kilaboğulları ticaret kervanını engellemek için Bedire doğru yönelen toplulukla yüz yüze geldikleri sırada el-Ahnes, onlara Mekkeye geri dönmelerini işaret ettiğinde onlar bu işareti kabul etmişler ve geri dönmüşlerdi. İşte o, o gün onları yola devamdan geri bıraktığı ve vazgeçirdiği için ona “el-Ahnes” denilmiştir. Bize Muhammed b. Ubeyd haber verdi; dedi ki: Bana Zekeriya b. Ebu Zaide anlattı; dedi ki: amire, Zenimin] ne olduğu soruldu; amir de şöyle cevap verdi: O yani “ez-Zeneme”, “Kendisinde soysuzluk, alçaklık, düşmanlık vb. şekilde bir şer bulunup bununla maruf olan adamdır.” O, Sakif kabilesinden kendisine el-Ahnes b. Şerik denilen adamdır. Muhammed b. Ömer dedi ki: el-Ahnes b. Şerik, Mekkenin fethi günü Müslüman oldu. O, Resulallah ile beraber Huneyn savaşına katıldı. Resulallah, ona müellefe-i kulubla beraber ganimet verdi. Ömer b. el- Hattabın hilafetinin başlarında vefat etti. Onun Nebi den rivayet ettiği bir hadisi kaydedilmemiştir.
1078. Oğlu el-Muğire
[el-Muğire] b. el-Ahnes. Annesi, Halide bt. Ebül-as b. Ümeyye b. Abdüşemstir. Halide, Osman b. Affanın halasıdır. el-Muğire, Osmanın muhasara edildiği günde evinde onunla birlikte idi. O, Osmana benzetilirdi. el-Muğire, muhasara gününde isyancılardan Mısır halkının ve sarayı muhasara edenlerin karşısına çıkmış; onlar da onu Osman zannetmişler, üzerine hücum ederek onu öldürmüşlerdi. el-Muğirenin soyu devam etmiş olup bugün soyundan gelenler vardır.