1021. Ebu Sad b. Vehb
Ebu Sad b. Vehb en-Nadri. Beni Kurayza savaşında Allah Resulüne geldi ve Müslüman oldu. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Bekir b. Abdullah en-Nadri anlattı. O Hüseyin b. Abdurrahmandan, o Üsame b. Ebu Sad b. Vehbden, o da Üsamenin babasından şöyle dediğini rivayet etti: Mehzurun sel suyu hakkında Allah Resulünün şöyle hüküm verdiğine şahit oldum: “Suyun yukarı tarafında olan kişi, su topuklara kadar yükselinceye dek suyu tutar. Bu seviyeden sonra suyu aşağıya salar.”
1022. Rifaa b. Simval
Rifaa b. Simval el-Kurazi. Bu zat, ez-Zührinin Urveden, onun da Ayşeden naklettiği şu rivayette kendisinden söz edilen kişidir: “O eşini boşadı. Boşanan kadını, Abdurrahman b. ez-Zebir b. Bata nikahına aldı.”
1023. Salebe b. Saye el-Kurazi
1024. Esid b. Saye el-Kurazi
Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Salih b. Cafer anlattı. O Muhammed b. Ukbeden, o da Salebe b. Ebu Malikten şöyle dediğini rivayet etti: Sayenın iki oğlu Salebe ve Esid ile onların amcalarının oğlu Esed b. Ubeyd şöyle dediler: “Ey Beni Kurayza topluluğu! Vallahi siz onun Allahın Resulü olduğunu; onun vasfına vakıf olduğumuzu ve bu vasfı hem bizim alimlerimizin, hem de Beni en-Nadirin alimlerinin bize anlattığını kesinlikle biliyorsunuz. İşte şu -Huyey b. Ahtabı kastetmektedir- bize göre insanların en doğru sözlüsü olan İbn el-Heyyibanın haberiyle birlikte onu söyleyen alimlerin ilkidir. İbn el-Heyyiban Peygamberin vasfını ölümü anında bize anlatmıştı.” Yahudiler, “Biz Tevrattan ayrılamayız.” dediler. Bu kişiler onların İslama karşı direndiklerini görünce, sabahında Beni Kurayzanın kalelerinden indikleri gece oradan inip Müslüman oldular; canlarını, ailelerini ve mallarını güvence altına aldılar.
1025. Esed b. Ubeyd el-Kurazi
Bu şahıs, Sayenin oğulları olan Salebe ile Esidin amcasının oğludur. Bunun Müslüman olma hikayesi onlarınki ile aynıdır. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana İbrahim b. İsmail b. Ebu Habibe anlattı. O Davud b. el-Husayndan, o da İbn Ebu Ahmedin mevlası Ebu Süfyandan şunu rivayet etti: Salebe ile Esid, Sayenin oğullarıdır. Esed b. Ubeyd ise onların amcasının oğludur. Üçü de genç birer delikanlı idi. Sabahında Kurayzanın fethedildiği gece kaleden indiler ve Müslüman oldular. Kabileleri ise Müslüman olmamakta direndiler.
1026. Amr b. Suda
Beni Kurayzadandır. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana ed-Dahhak b. Osman anlattı. O da Muhammed b. Yahya b. Hibbandan şöyle dediğini rivayet etti: Beni Kurayzadan biri olan Amr b. Suda dedi ki: “Ey Yahudi topluluğu! Siz Muhammed ile anlaştığınız konularda sözleşme yaptınız. Bu konular, onun aleyhine olacak şekilde düşmanlarından hiçbirine yardım etmemeniz ve aniden saldıranlara karşı ona yardım etmenizdi. Sizinle onun arasındaki bu antlaşmayı bozdunuz. Ben o işe girmiyor ve sizin ihanetinize ortak olmuyorum. Şayet Müslüman olarak onun huzuruna girmekten kaçınırsanız Yahudilikte sebat edin ve cizye verin! Vallahi onun cizyeyi kabul edip etmeyeceğini de bilmiyorum.” Yahudiler onun bu sözlerine “Biz canlarımız karşılığında bizden alacakları bir haracı Araplara vermeyiz. Öldürülmek bundan daha iyidir.” diyerek karşılık verdiler. Amr bu kez “Ben sizden uzağım!” dedi ve o gece Sayenin iki oğlu ile birlikte Allah Resulünün muhafızlarına ulaştı. Muhafızların başında Muhammed b. Mesleme vardı. Muhammed b. Mesleme “Kim o?” diye sordu. Amr, “Amr b. Suda!” dedi. Bunun üzerine Muhammed “Geç!” dedi ve ekledi: “Ey Allahım! Saygı değer insanların ayak sürçmelerini affetmekten beni mahrum etme!” Akabinde Muhammed ona yol verdi. Amr çıktı ve sonunda Allah Resulünün mescidine geldi. Sabaha kadar geceyi orada geçirdi. Sabah olduğunda erkenden gitti ve o ana kadar da nerede olduğu bilinmedi. Onun durumu, Allah Resulüne sorulunca “İşte bu vefası sebebiyle Allahın kurtardığı bir adamdır.” dedi. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana İbrahim b. Cafer anlattı. O da babasından şöyle dediğini rivayet etti: Amr b. Suda, muhafızlara ulaştı. Muhammed b. Mesleme “Kim o?” diye seslendi. Amr, “Amr b. Suda” diye cevap verdi. Muhammed, “İbn Suda!” diye hayretle seslendi; irkildi ve hemen ayağı kalktı. Sonra şöyle dedi: “Ey Allahım! Saygı değer insanların ayak sürçmelerini affetmekten beni mahrum etme!”