[el-Fadl b. el-Abbas] b. Abdülmuttalib b. Haşim b. Abdümenaf b. Kusay. Ebu Muhammed diye künyelenir. Annesi, Ümmül-Fadldır (el-Fadlın annesi). o(nun ismi), Lübabe bt. el-Haris b. Hazn b. Büceyr b. el-Hüzem b. Rüveybe b. Abdullah b. Hilal b. amir b. Sasaa b. Muaviye b. Bekir b. Hevazin b. Mansur b. İkrime b. Hasafe b. Kays b. Aylan b. Mudardır. el-Fadl b. el-Abbasın, Ümmü Külsum (adlı) bir çocuğu oldu; ondan başka çocuğu olmadı. Onun (Ümmü Külsumün) annesi, Safiyye bt. Mahmiye b. Cez b. el-Haris b. Ureyc b. Amr ez-Zübeydi Mezhicin Sadül-aşire kolundandır. el-Fadl b. el-Abbas, el-Abbas b. Abdülmuttalibin en büyük çocuğuydu. Resulallah ile beraber Mekke fethine ve Huneyn savaşına katıldı. Huneynde insanlar bozguna uğrayarak kaçtıkları vakit ehl-i beytinden ve ashabından Resulallah ile beraber, sebat edenler içerisinde sebat etti. Resulallah ile beraber Veda Haccında bulundu. Resulallah onu terkisine aldı; bu yüzden (onun için), “Ridfu Resulallah/Resulallahın terkisinde oturan kişi” denilir. Bize Affan b. Müslim haber verdi; dedi ki: Bize Sükeyn b. Abdülaziz anlattı; dedi ki: Bana babam anlattı; dedi ki: İbn Abbasın şöyle dediğini işittim: el-Fadl b. Abbas, arefe gününde Resulallahın terkisinde oturan kişi idi. (Bu) delikanlı ise kadınları gözlemeye ve onlara bakmaya koyuldu. Resulallah da onun yüzünü birkaç defa eliyle arkasından çevirmeye koyuldu. Delikanlı (yine) onlara doğru bakmaya koyuldu. Bunun üzerine Resulallah şöyle dedi: “Kardeşimin oğlu! Bugün, kulağına, gözüne ve diline sahip olan kimsenin bağışlandığı bir gündür!” Bize Hişam b. Abdülmelik Ebül-Velid et-Tayalisi haber verdi; dedi ki: Bize İkrime b. Ammar anlattı; dedi ki: Bana Abdullah b. Ubeyd anlattı; dedi ki: Resulallah arefe gününde el-Fadl b. Abbası terkisine aldı; o yakışıklı, kadınlar için fitnelerinden korkulan bir adamdı. [Ravi] dedi ki: elFadl da, Resulallahın Cemretül-Akabede (taş) atıncaya kadar telbiye yapmaya (lebbeyk duasını okumaya) devam ettiğini anlattı. Bize Kesir b. Hişam anlattı; dedi ki: Bize ed-Dahhak b. Mahled haber verdi; dedi ki: Bize el-Furat b. Selman anlattı; o Abdülkerimden, o Said b. Cübeyrden, o İbn Abbastan, o da el-Fadl b Abbastan şunu rivayet etti: el-Fadl Peygamberin terkisinde idi. Resulallah Cemretül- Akabede (taş) atıncaya kadar telbiye yapmaya (lebbeyk duasını okumaya) devam etti. Bize ed-Dahhak b. Mahled Ebu asım eş-Şeybani haber verdi; dedi ki: Bize İbn Cüreyc haber verdi; dedi ki: Bana Ata haber verdi. O da İbn Abbastan şunu rivayet etti: Peygamber , el-Fadl b. Abbası, Cemden (Müzdelifeden) Minaya kadar terkisine aldı. [Ravi] dedi ki: el-Fadl da bana, Resulallahın el-Cemre(de taş) atıncaya kadar telbiye yapmaya (lebbeyk duasını söylemeye) devam ettiğini haber verdi. Onlar (raviler) dediler ki: el-Fadl b. Abbas, Peygamberi yıkayanlar ve onun defnini üstlenenler içerisinde idi. Sonra o bunun ardından, Şama mücahid olarak çıktı. Hicretin 18. senesinde Ürdün bölgesinde Amvas taununda öldü. Bu ise, Ömer b. el-Hattabın halifeliğinde idi.