[Akil b. Ebu Talib] b. Abdülmuttalib b. Haşim b. Abdümenaf b. Kusay. Annesi, Fatıma bt. Esed b. Haşim b. Abdümenaf b. Kusaydır. Ebu Talibin oğulları arasında Talibden sonra en büyüğü idi. Talibin nesli yoktur. Onun annesi de Fatıma bt. Esed b. Haşimdir. O, Akilden on yaş daha büyük; Akil, Caferden on yaş daha büyük; Cafer de Aliden on yaş daha büyük idi. Ali yaşça onların en küçüğü ve Müslüman olma bakımından ilki idi. Akil b. Ebu Talibin şu çocukları oldu: 1. Yezid. Akil, künye olarak onunla anılırdı. 2. Said. Bu ikisinin annesi, amir b. Sasaaoğullarından Ümmü Said bt. Amr b. Yezid b. Müdlicdir. 3. Cafer el-Ekber 4. Ebu Said el-Ahvel. Bu, onun ismidir. Bu ikisinin annesi, Ümmül-Benin bt. es-Süğardır. es-Süğar, Amr b. el- Hessar b. Kab b. amir b. Abdümenaf b. Ebu Bekirdir. Ebu Bekir de Ubeyd b. Kilab b. Rebia b. amir b. Sasaadır. es-Süğarın annesi ise Esma bt. Süfyandır ki, ed-Dahhak b. Süfyan b. Avf b. Kab b. Ebu Bekir b. Kilabın kız kardeşidir. ed-Dahhak b. Süfyan ise Resulallahın sahabisidir. 5. Müslim b. Akil Bu, el-Hüseyn b. Ali b. Ebu Talibin insanların kendisine biat etmesi için Mekkeden (Kufeye) gönderdiği zattır. Kufede Hani b. Urve el- Muradinin (evinde) kalmış; bunun üzerine Ubeydullah b. Ziyad; Müslim b. Akil ile Hani b. Urveyi yakalayıp ikisini birden öldürmüş ve asmıştı. Şairin şu sözü, işte bu sebepledir: (Ey Kadın!) Eğer sen ölümün ne olduğunu anlamıyor idiysen, o halde bak! Çarşıdaki Haniye ve İbn Akile! Ölümün rengini değiştirmiş olduğu bir ceset görürsün… Ve de her aktığı yere akmış olan bir kan birikintisi! 6. Abdullah b. Akil 7. Abdurrahman 8. Abdullah el-Asğar Bunların (bu üçünün) annesi, ümmü veled olan Haliledir. 9. Ali Onun nesli yoktur. Annesi ümmü veleddir. 10. Cafer el-Asğar 11. Hamza 12. Osman Anneleri ümmü veledlerdir. 13. Muhammed 14. Remle Anneleri ümmü veleddir. 15. Ümmü Hani 16. Esma 17. Fatıma 18. Ümmül-Kasım 19. Zeynep 20. Ümmün-Numan Bu çocukların anneleri farklı ümmü veledlerdir. Onlar (raviler) dediler ki: Akil b. Ebu Talib, Haşimoğullarından müşriklerle beraber, isteksiz Bedire çıkanlar içerisinde olup, orada hazır bulundu ve o gün esir edildi. Malı yoktu. Abbas onu fidye vererek kurtardı. Bize Ali b. İsa en-Nevfeli haber verdi; dedi ki: Bize Eban b. Osman anlattı. O Muaviye b. Ammar ed-Dühniden rivayet etti; (Muaviye b. Ammar) dedi ki: Ebu Abdullah Cafer b. Muhammedi şöyle derken işittim: Resulallah Bedir günü, “Bakın, Haşimoğullarından ehl-i beytimden burada kim var?” dedi. [Ravi] dedi ki: Bunun üzerine Ali b. Ebu Talib, varıp Abbas, Nevfel ve Akile baktı; sonra geri döndü. Akil ona, Ey Alinin anasının oğlu! Vallahi doğrusu bizi gördün! diye seslendi. Ali de Resulallaha gelip, Ya Resulallah! Abbas, Nevfel ve Akili gördüm! dedi. Resulallah da geldi, nihayet Akilin başında durup, “(Ey) Ebu Yezid! Ebu Cehil öldürüldü!” dedi. O, Eğer sen insanları (Kureyş ordusunu) bitkin düşürdüysen (seninle) Tihamede mücadele edemezler. Aksi takdirde onların omuzlarına bin! dedi. Bize Ali b. İsa haber verdi. O İshak b. el-Fadldan, o da şeyhlerinden rivayet etti; dedi ki: Akil b. Ebu Talib, Peygambere Onların eşrafından kimi öldürdün? dedi. O, “Ebu Cehil, öldürüldü!” dedi. Akil, Şimdi senin için vadi temizlendi! dedi. Onlar (raviler) dediler ki: Akil Mekkeye geri dönüp orada kalmaya devam etti. nihayet 8. senenin başında Muhacir olarak Resulallaha (doğru yola) çıkıp Mute gazvesinde hazır bulundu. Sonra geri döndü; kendisine bir hastalık arız oldu. Ne Mekkenin fethinde, ne Taifte, ne Hayberde ve ne de Huneynde ondan bahsedildiği duyulmamıştır. Resulallah ona, Hayberde her sene için 140 vesk (hurma) tahsis etti. Bize el-Fadl b. Dükeyn haber verdi; dedi ki: Bize Kays b. er-Rebi anlattı. O Cabirden, o da Abdullah b. Muhammed b. Akilden rivayet etti; (Abdullah b. Muhammed) dedi ki: Akil b. Ebu Talib, Mute gününde, içinde figürler (temasil) bulunan bir yüzük elde edip, onu Resulallaha getirdi. Resulallah da o yüzüğü ona hibe olarak verdi. Yüzük onun elinde idi. Kays, Ben de onu daha sonra gördüm! dedi. Bize Muhammed b. Humeyd haber verdi. O Mamerden, o da Zeyd b. Eslemden rivayet etti; (Zeyd) dedi ki: Akil b. Ebu Talib (ganimet mallarından) bir dikiş iğnesi getirip, hanımına, Bununla elbiselerini dik! dedi. Peygamber de, “Dikkat edin! Hiçbir adam, sakın bir iğneye ya da onun üstünde olana hıyanet etmesin (onu çalmasın)!” diye nida eden bir kişiyi gönderdi. Bunun üzerine Akil hanımına, Kuşkusuz senin iğnenin elinden kaçmış olduğunu görüyorum! dedi. Bize el-Fadl b. Dükeyn haber verdi; dedi ki: Bize İsa b. Abdurrahman es-Sülemi anlattı. O da Ebu İshaktan şunu rivayet etti: Resulallah , Akil b. Ebu Talibe şöyle dedi: “Ey Ebu Yezid! Ben seni iki sevgiyle seviyorum: Bir sevgi senin yakınlığından dolayı; bir sevgi de amcamın sana sevgisini biliyor olmamdan dolayı!” Bize Muhammed b. Bekir el-Berşani haber verdi; dedi ki: Bize İbn Cüreyc anlattı. O da Atadan rivayet etti; (Ata) dedi ki: Akil b. Ebu Talibi büyük bir ihtiyar (hayli yaşlı) (ve) büyük kırbayı taşıyan biri olarak gördüm. [Ravi] dedi ki: Onun (zemzem kuyusunun) etrafında bir kısım kırbalar ve bir kısım kovalar vardı. [Ravi] dedi ki: Ben daha sonra onlardan (Akilin akrabalarından) bir kısım adamlar da gördüm. Onlarla beraber bir mevla yoktu. Ridalarını (üst elbiselerini) yere bırakıp, gömlek içerisinde (su) çıkarıyorlardı. Öyle ki, onların gömleklerinin alt kısımları, doğrusu su ile ıslanıyordu. Hacdan önce ve sonrasındaki Mina günlerinde (su) çıkarıyorlardı. Onlar (raviler) dediler ki: Akil b. Ebu Talib, Muaviye b. Ebu Süfyanın halifeliğinde ama olduktan sonra öldü. Bugün onun nesli vardır. Onun Bakide kocaman -halkı ve topluluğu çok olan, demek istiyor-, geniş bir evi vardı.