Bize İsmail b. İbrahim, İbn Avndan naklen el-Hasanın şöyle dediğini haber verdi: Bana Vessab haber verdi – ki o Müminlerin Emiri Ömerin azadına nail olmuştu. Onun boğazında sanki dağlanmış gibi olan iki yara izi görmüştüm. Bu iki yarayı kuşatıldığı gün Osmanın evinde almıştı.- Dedi ki: Osman beni gönderdi ve ben ona el-Eşteri çağırdım. O da geldi. İbn Avn dedi ki: Onun [Vessabın] şöyle dediğini zannediyorum: Müminlerin Emirine bir yastık, ona da bir yastık verdim. Osman, “Ey Eşter! İnsanlar benden ne istiyor?” diye sordu. Eşter, “Mutlaka içlerinden birini yerine getirmen gereken üç şey.” dedi. Osman, “Nedir onlar?” dedi. Eşter, “Onlar seni [yönetim] işini onlara bırakıp İşte emir ve görev sizde! Hilafet için dilediğinizi seçin! demen ile kendine kısas uygulanmasına imkan vermen arasında muhayyer bırakıyorlar. Bu ikisinden kaçınırsan bu topluluk seni öldürecek.” dedi. Osman, “Bu üçünden başka bir alternatif yok mu?” diye sordu. Eşter, “Hayır, bunların üçünden başka bir yol yok.” dedi. Osman, “Hilafet işini onlara bırakmam hususuna gelince, Allahın bana giydirdiği bir gömleği asla çıkarmam.” dedi. Vessab dedi ki: Osman bundan başka şunları da söyledi: “Vallahi öne atılıp boynumun vurulmasını, Muhammed ümmetinin bir kısmının hakkını diğerlerine bırakmaya tercih ederim. -Bu, Osmanın sözüne daha çok benziyor. dediler.- Kendime kısas uygulanmasına imkan vermeme gelince, vallahi ben kesinlikle biliyorum ki benden önceki (halife olan) iki arkadaşım bazen hesaba çekiliyorlardı. Bedenim kısas cezasını ifayı üzerine almaz. Beni öldürmenize gelince, vallahi şayet beni öldürürseniz benden sonra sonsuza kadar birbirinizi sevemezsiniz. Benden sonra sonsuza kadar topluca namaz kılamazsınız. Ve benden sonra sonsuza kadar topluca düşmanla savaşamazsınız.” Sonra [Eşter] kalkıp gitti. Biz bekledik, “Herhalde insanlar da [gitti.]” dedik. Derken Rüveycil geldi. Sanki o bir kurt gibiydi. Kapıdan göründü, sonra geri döndü. Ardından Muhammed b. Ebu Bekir on üç adamla birlikte geldi. Osmanın yanına kadar vardı ve onun sakalını tuttu. O vaziyette iken konuştu ve nihayet dişlerinin gıcırdama sesi duyuldu: “Sana Muaviyenin faydası dokunmadı. Sana İbn amirin faydası dokunmadı. Sana mektuplarının faydası dokunmadı.” Osman, “Ey kardeşimin oğlu, bırak sakalımı! “Ey kardeşimin oğlu, bırak sakalımı!” dedi. Vessab dedi ki: “Topluluktan bir adamın ona yardım etmek üzere saldırdığını gördüm. Osmana doğru uzun bir okla kalktı, onunla onun kafasına vurdu.” Vessab devamla dedi ki: “Sonra Artık bırak! dedim” Sonra vallahi öldürünceye kadar -Allah ona rahmet eylesinonun üzerine çullandılar. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Abdurrahman b. Abdülaziz, Abdurrahman b. Muhammed b. Abdın şöyle dediğini anlattı: Muhammed b. Ebu Bekir, yanında Kinane b. Bişr b. Attab, Sudan b. Hurman ve Amr b. el-Hamık olduğu halde Amr b. Hazmın evinden atlayıp geçerek hücum etti. Osmanı, eşi Nailenin yanında Mushaftan Bakara suresini okurken buldular. Muhammed b. Ebu Bekir onların önüne geçti, Osmanın sakalını tuttu ve şöyle dedi: “Allah seni rezil etti, ey sırtlan [veya ahmak ihtiyar]!” Osman, “Ben sırtlan [veya ahmak ihtiyar] değilim, Allahın kulu ve Müminlerin Emiriyim.” dedi. Muhammed, “Sana Muaviyenin, falanın filanın faydası dokunmadı.” dedi. Osman: “Ey kardeşimin oğlu! Bırak sakalımı! Senin tuttuğun şeyi baban asla tutmazdı.” dedi. Muhammed, “Senden istediğim şey, sakalını tutmamdan çok daha şiddetli bir şeydir.” diye karşılık verdi. Osman, “Sana karşı Allahtan yardım ve inayet beklerim.” dedi. Sonra elindeki kargı gibi uzun bir okla onun alnını yaraladı. Kinane b. Bişr b. Attab elindeki uzun okları havaya kaldırıp onları Osmanın kulak dibine sapladı. Oklar boğazına girinceye kadar saplandı. Sonra kılıçla ona vurdu ve sonunda onu öldürdü. Abdurrahman b. Abdülaziz dedi ki: İbn Ebu Avnın şöyle dediğini duydum: Kinane b. Bişr demir bir çubukla onun alnına ve başının ön kısmına vurdu. Osman yüzükoyun yere kapandı. Yüzükoyun yere kapanmasından sonra Sudan b. Humran el-Muradi ona vurdu ve öldürdü. Amr b. el-Hamık ise, can çekişirken Osmanın üzerine atladı, göğsüne oturdu, dokuz yerinden yaraladı ve dedi ki: “O yaralardan üçünü Allah için yaptım. Altısını ise kalbimde ona karşı olan [kinim] için yaptım.” Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana ez-Zübeyr b. Abdullah, ninesinin şöyle dediğini anlattı: Uzun oklarla Osmana vurduğu zaman o şöyle dedi: “Bismillah, Allaha tevekkül ettim.” Kan sakalın üzerine aktığı zaman damlıyordu. Mushaf önündeydi. “Sübhanallah el-Azim” diyerek sol tarafının üzerine yaslandı. O esnada Kuran okuyordu. Kan Mushafın üzerine aktı ve şu ayette durdu: “Onlara karşı Allah sana kafi gelecektir. O her şeyi işiten ve her şeyi bilendir.” Mushafı kapattı. Hep birlikte ona tek bir darbe indirdiler. Vallahi ona vurdular. Babam ona feda olsun, o geceyi rekat [namaz] ile ihya eder, akrabalarıyla devamlı irtibat kurar, mazlumu, yoksulu doyurur ve zayıfı korurdu. Allah ona rahmet eylesin. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Abdullah b. Cafer, İbn Ebu Avndan naklen ez- Zührinin şöyle dediğini anlattı: Osman ikindi namazı vaktinde öldürüldü. Osmanın siyah bir kölesi, Kinane b. Bişre kuvvetli bir hamle yaptı ve onu öldürdü. Sudan da bu köleye hamle yaptı ve onu öldürdü. Osmanın evine bağırış-çağırış düştü. Onlardan biri şöyle bağırıyordu: “Osmanın kanı helal olacak da malı helal olmayacak, öyle mi?” Bunun üzerine eşyalarını yağmaladılar. Naile ayağa kalktı ve dedi ki: “Kabenin Rabbine yemin olsun ki siz hırsızsınız. Ey Allahın düşmanları! Osmanın kanıyla ilgili işlediğiniz [cinayet] bundan daha büyüktür. Vallahi siz çok oruç tutan, bir rekatta Kuranın tümünü okuyan ve çok namaz kılan birisi olduğu halde onu öldürdünüz.” Sonra insanlar Osmanın evinden çıktılar. Evin kapısı öldürülen üç kişinin üzerine kapandı: Osman, onun siyah kölesi ve Kinane b. Bişr. Bize Ebu Üsame Hammad b. Üsame ve Yezid b. Harun haber verdiler; dediler ki: Bize Said b. Ebu Arube, Yala b. Hakimden naklen Nafiin şöyle dediğini haber verdi: Öldürüldüğü günün sabahında Osman b. Affan, gördüğü şu rüyayı arkadaşlarına anlatıyordu: Dün gece Allah Resulünü [rüyamda] gördüm. Bana, “Ey Osman! Bizim yanımızda iftar et.” dedi. O gün içinde öldürüldü. Allah ona rahmet eylesin! Bize Affan b. Müslim haber verdi; dedi ki: Bize Vüheyb b. Halid haber verdi; dedi ki: Bize Musa b. Ukbe, Abdurrahman b. Avfın mevlası Ebu Alkameden naklen Kesir b. es-Salt el-Kindinin şöyle dediğini nakletti: Osman öldürüldüğü gün içinde [bir ara] uyudu. O gün Cumaydı. Uyandığı zaman dedi ki: “İnsanlar Osman kuruntudan ibaret bir idealini temenni etmiş. demezlerse size bir söz söylerim. Kesir dedi ki: Allah seni ıslah etsin, söyle bize! İnsanların ne diyeceği umurumuzda değil. dedik. Bunun üzerine Osman şöyle dedi: “Bu uykumda Allah Resulünü gördüm. Bana Gerçekten sen Cumayı bizim aramızda göreceksin. dedi.” Bize Affan b. Müslim haber verdi; dedi ki: Bize Vüheyb haber verdi; dedi ki: Bize Davud haber verdi. Ona da Ziyad b. Abdullah, Ümmü Hilal b. Vekiden naklen Osmanın eşinin [Ravi dedi ki: Onun el-Ferafisanın kızı olduğunu sanıyorum] şöyle dediğini haber verdi: “Osman azıcık uyudu. Uyandığı zaman dedi ki: “Bu güruh beni öldürecek.” Ben, “Hayır, ey Müminlerin Emiri!” dedim. Osman dedi ki: “Gerçekten ben Allah Resulünü , Ebu Bekiri ve Ömeri gördüm. Bu akşam bizim yanımızda iftar et! veya Sen bu akşam mutlaka bizim yanımızda iftar edeceksin. dediler.”