Bize Süleyman b. Davud el-Haşimi haber verdi; dedi ki: Bize İbrahim b. Sad haber verdi. O babasından, o Urveden, o da Ayşeden şöyle dediğini rivayet etti: Resulallah vefatına sebep olan hastalığı sırasında kızı Fatımayı yanına çağırarak kulağına bir şeyler fısıldadı. Fatıma hemen ağlamaya başladı. Sonra onu tekrar yanına çağırdı ve kulağına bir şeyler söyledi. Bu sefer güldü. Ayşe dedi ki: Fatımaya bunu sorduğumda, “Resulallah bana, bu hastalığında vefat edeceğini haber verdi. Bu nedenle ağladım. Sonra bana, ailesinden kendisine ilk kavuşan olacağımı söyleyince güldüm.” dedi. Bize el-Fadl b. Dükeyn Ebu Nuaym haber verdi; dedi ki: Bize Zekeriya b. Ebu Zaide haber verdi. O Firas b. Yahyadan, o amir eşŞabiden, o Mesruktan, o da Ayşeden şöyle dediğini rivayet etti: Resulallahın yanında oturuyordum. Fatıma yürüyerek geldi. Yürüyüşü sanki Resulallahın yürüyüşü gibiydi. Resulallah ona, “Hoş geldin kızım!” dedi ve onu sağına veya soluna oturttu. Sonra kulağına eğilerek bir sır verdi. Hemen ağlamaya başladı. Sonra tekrar bir sır verdi. Hemen gülmeye başladı. Ayşe dedi ki: Ona “Böyle ağlamaya yakın bir gülme görmedim. Resulallah özel bir şeyler söyledi; sonra ağladın? Resulallah sana ne sırrı verdi?” dedim. Fatıma, “Onun sırrını ifşa edemem.” dedi. Resulallah vefat edince ona sordum. Bana, “Resulallah dedi ki, Her yıl Cebrail bir kez gelir ve benimle Kuranı tekrar ederdi. Bu yıl iki kez gelip tekrar etti. Zannedersem ecelim geldi. Senin için en iyi selef benim. Ailemden bana, ilk kavuşan sensin. dedi. Bunu üzerine ağladım. Sonra bana, Bu ümmetin kadınlarının veya alemlerin kadınlarının efendisi olmak istemez misin? dedi. Bunun üzerine güldüm.” dedi. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Musa b. Yakup anlattı: O Haşim b. Haşimden, o Abdullah b. Vehb b. Zemadan, o da Resulallahın eşi Ümmü Selemeden şöyle dediğini rivayet etti: Resulallah vefat edeceği sıralarda Fatımayı yanına çağırıp kulağına bir şeyler söyledi. Fatıma ağlamaya başladı. Sonra tekrar kulağına bir şeyler söyledi. Bunun üzerine gülmeye başladı. Resulallah vefat edene dek ona bir şey sormadım. Resulallahın vefatından sonra Fatımaya ağlamasının ve gülmesinin sebebini sordum. Bana, “Resulallah vefat edeceğini haber verdi. Sonra bana, Meryem bt. İmrandan sonra cennet ehli kadınların seyyidesi olduğumu söyledi. Bundan dolayı da güldüm.” dedi. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi. O Süfyan b. Uyeyneden, o Amr b. Dinardan, o da Ebu Caferden şöyle dediğini rivayet etti: Fatımanın Resulallahtan sonra güldüğünü görmedim. Sadece ağzının bir tarafını bükerdi.