Bize Yakup b. İbrahim b. Sad ez-Zühri haber verdi; dedi ki: O babasından, o Salih b. Keysandan, o İbn Şihabdan şöyle dediğini rivayet etti: Resulallahın hastalığı şiddetlenince Ayşenin evinde kalmak için eşlerinden izin istedi. Bunu onlara söyleyenin Fatıma olduğu da söylenir. Fatıma onlara, “Resulallahın dolaşması ona ağır gelir.” dedi. Onlar da izin verdiler. Böylece Meymunenin evinden Ayşenin evine taşındı. Abbas ile başka bir adamın yardımıyla ayakları sürünerek, Ayşenin evine gitti. İbn Abbasın şöyle dediğini iddia ettiler: “Diğer adam kimdi?” diye sordu. Onlar, “Bilmiyoruz!” dediler. İbn Abbas, “O, Ali b. Ebu Talibdi.” dedi. Bize Ahmed b. el-Haccac haber verdi; dedi ki: Bize Abdullah b. el- Mübarek haber verdi; dedi ki: Bize Mamer ve Yunus haber verdiler. Onlar ez-Zühriden rivayet ettiler. O Ubeydullah b. Abdullah b. Utbeden, o Resulallahın eşi Ayşeden şöyle dediğini rivayet etti: Resulallahın hastalığı şiddetlenince evimde kendisine bakılması için diğer eşlerinden izin istedi. Onlar da izin verdiler. (el-Fadlı kastederek) İbn Abbas ile bir başkası olmak üzere iki adamın yardımıyla ayakları yerde sürünerek çıktı. Ubeydullah dedi ki: İbn Abbasa Ayşenin bana anlattıklarını söyledim. Bana, “Ayşenin adını vermediği diğer adamın kim olduğunu biliyor musun?” diye sordu. “Hayır!” dedim. İbn Abbas “O Aliydi. Çünkü Ayşe onu hayırla anmak istememiştir.” dedi. Ayşe dedi ki: Resulallah evime gelip hastalığı şiddetlenince, “Bağları çözülmemiş yedi kırba su getirip üzerime dökün. Belki insanlarla tekrar buluşmaya çıkarım.” dedi. Resulallahın eşi Hafsanın getirdiği leğene onu oturttular ve eli ile tamam diyene kadar ona kırbaların suyundan döktük. Sonra insanların yanına çıktı; onlara namaz kıldırıp hitap etti. Bize Yezid b. Harun haber verdi; dedi ki: Bize Hammad b. Seleme haber verdi. O Ebu İmran el-Cevniden, o da Yezid b. Babenustan şöyle dediğini rivayet etti: Ben ve arkadaşlarımdan biri Ayşe ile görüşmek için izin istedik. Bize izin verdi. Yanına geldiğimizde perdenin altından bize bir minder uzattı. Biz de onun üzerine oturduk. Bize dedi ki: Resulallah kapımın önünden geçtiğinde bana, Allahın fayda vereceği bir söz söylerdi. Bir gün kapımın önünden bir şey söylemeden geçti. Sonra yine bir gün geçti, bir şey söylemedi. Bunun üzerine (cariyeme), “Ey cariye! Bana kapının önüne bir minder ser.” dedim. Kapının önüne bir minder serdi ve başımı sararak, onun yolunu üzerinde oturdum. Resulallah gelip beni böyle görünce, “Senin neyin var?” dedi. Ona, “Başım ağrıyor.” dedim. Resulallah , “Asıl başı ağrıyan benim.” dedi. Sonra Resulallah geçip gitti ve evime çarşafla taşınarak getirilmesi üzün sürmedi. Sonra eşlerine haber göndererek yanında toplandılar. Onlara, “Hastayım! Evlerinizi tek tek dolaşamam. İzin verirseniz Ayşenin evinde kalacağım.” dedi. Onlar da izin verdiler. Ben de ona bakıyordum. Ondan önce hiçbir hastaya bakıcılık yapmamıştım. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Hatim b. İsmail anlattı. O Cafer b. Muhammedden, o da babasından şöyle dediğini rivayet etti: Resulallah hastalığı ağırlaşınca “Yarın neredeyim?” diye sordu. Ona, “Yarın falan eşinin yanındasın.” dediler. Resulallah , “Ertesi gün neredeyim?” diye sordu. Onlar, “Ertesi gün falan eşinin yanındasın.” dediler. Eşleri onun Ayşenin yanında kalmayı istediğini anladılar. Ona “Ey Allahın Resulü! Hakkımızı bacımız Ayşe ye bağışladık.” dediler. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana el-Hakem b. el- Kasım anlattı. O Afif b. Amr es-Sehmiden, o Ubeydullah b. Abdullah b. Utbe, o da Ayşeden şöyle dediğini rivayet etti: Resulallah , Meymunenin evinde hastalığı şiddetleninceye kadar sırayla eşlerinin yanına giderdi. Eşleri, Resulallahın benim evimde kalmayı arzu ettiğini anlayınca ona, “Ey Allahın Resulü! Bize düşen günlerimizi (Ayşeyi kastederek) bacımıza bağışladık.” dediler.