Sonra hicretin 32. ayında, Şevval ayının başında Resulallahın Hamraülesed gazvesi meydana geldi. [Dediler ki:] Resulallah Cumartesi akşamı Uhuddan dönünce Ensarın ileri gelenlerinden bazıları Resulallahın kapısında bekleyerek gecelediler. Müslümanlar ise geceyi yaralarını tedavi etmeye çalışarak geçirdiler. Pazar günü sabah namazını kılan Resulallah , Bilale “Resulallahın Müslümanlara düşmanın ardına düşmelerini emrettiğini ve sadece dün savaşa katılanların yola çıkacağını” ilan etmesini emretti. Cabir b. Abdullah Peygambere, “Ey Allahın Resulü! Babam, beni Uhud Savaşı sırasında kız kardeşlerime bakmak üzere Medinede bıraktı. Bu nedenle savaşa katılamadım. Seninle birlikte gelmeme izin ver.” dedi. Bunun üzerine Resulallah sadece ona izin verdi. Onun dışında Uhud savaşına katılmayıp Resulallah ile bu gazveye katılan olmadı. Resulallah daha çözülmemiş olan sancağını istedi ve onu Ali b. Ebu Talibe teslim etti. Sancağı Ebu Bekir es-Sıddıke verdiğini söyleyenler de vardır. Resulallahın ise yüzü yaralı, alnı yarılmış, azı dişi kırılmış ve alt dudağı içten ezilmiş, sağ omuzu İbn Kamienin darbesinden incimiş ve iki dizi yaralanmış olarak yola çıktı Avali bölgesi halkının toplanmasını istedi. Onlar da yardım isteme sesini duyar duymaz çağrının geldiği yere indiler. Resulallah atına bindi ve Müslümanlarla beraber yola koyuldu. Düşmanların izini takip etmeleri için Beni Eslemden üç kişiyi göndermişti. Bunlardan ikisi düşmana Hamraülesedte yetiştiler. Hamraülesed Medineye on mil uzakta, el-Akik yolu üzerinde Zülhuleyfe vadisinin solunda bir yerdir. Düşmanlar, kendi aralarında bağırışıyorlar ve geri dönmeyi tartışıyorlardı. Safvan b. Ümeyye onları bu düşünceden vazgeçirmeye çalışıyordu. Bu arada düşmanlar bu iki gözcüyü fark etmiş ve hemen onlara yönelmiş ikisini öldürerek yollarına devam etmişlerdi. Resulallah ise Hamraülesede varıncaya kadar yoluna durmadan devam etti ve orada konaklayarak Kureyşlilerin öldürdüğü iki adamı bir mezara defnetti. Bunlar “Karineyn” (iki dost) olarak bilinen şehitlerdir. Müslümanlar geceleri ta uzaklardan görülebilecek şekilde beş yüze yakın ateş yaktılar. Müslümanların yaktıkları ateşler her taraftan görünüyor ve sesleri her yönden duyuluyordu. Böylelikle Allah (c), düşmanı kahretti ve Resulallah oradan ayrılıp geriye döndü. Beş gün ayrılıktan sonra Cuma günü Medineye vardı. Medinede görevli olarak Abdullah b. Ümmü Mektumu bırakmıştı.