Bize Muhammed b. Ömer haber verdi. O Salih b. Dinar, Abdurrahman b. Abdülaziz ve el-Münzir b. Abdullahtan rivayet etti. el-Münzir de bazı arkadaşlarından ve Hakim b. Hizamdan rivayet etti. [Dedi ki:] Bana ayrıca Muhammed b. Abdullah anlattı. O babasından, o da Abdullah b. Salebe b. Suayrdan rivayet etti; dediler ki: Ebu Talib ve Hatice bt. Huveylid vefat ettiklerinde -ki aralarında otuz beş gün vardı-, Resulallahın başına iki musibet birden gelmişti. Evine kapandı ve çok az dışarı çıkmaya başladı. Kureyş, daha önce yapamadığı ve ummadığı kötülükleri ona yapabiliyordu. Bu durum Ebu Lehebe ulaştı. Ebu Leheb Resulallaha geldi ve “Ya Muhammed! Arzu ettiğini ve yapmak istediğini yapmaya devam et; tıpkı Ebu Talibin sağlığında olduğu gibi yap. Hayır, Lata yemin ederim ki, ben ölünceye kadar kimse sana ulaşamayacaktır.” dedi. Hatta İbnül-Gaytala Resulallaha sövmüştü; Ebu Leheb ona yönelip haddini bildirmişti. Bunun üzerine İbnül-Gaytala çekildi ve “Ey Kureyş topluluğu! Ebu Utbe sabiileşti.” diyerek bağırmaya başladı. Bu kez Kureyş, Ebu Lehebe yöneldi. Ebu Leheb, “Ben Abdülmuttalibin dinini bırakmadım, ancak yeğenimin, istediğini yapması hususunda haksızlığa uğramasını istemiyorum.” dedi. Kureyş, “İyi yaptın, güzel yaptın ve akrabalığın gereğini yerine getirdin.” dediler. Resulallah , bir kaç gün böyle durdu; gidiyor, geliyor ve hiçbir Kureyşli ona dokunmuyordu. Fakat Kureyş, Ebu Lehebi tahrik etmeye başladı; hatta Ukbe b. Ebu Muayt ve Ebu Cehil b. Hişam, Ebu Lehebe gelerek, “Senin yeğenin, babanın nereye girdiğini sana haber verdi mi?” dediler. Bunun üzerine Ebu Leheb Resulallaha , “Abdülmuttalibin girdiği yer neresi?” diye sordu. Resulallah , “Kavmiyle beraberdir” dedi. Ebu Leheb onların yanına gitti ve onlara şöyle dedi: “Ona sordum; kavmiyle beraber olduğunu söyledi.” Onlar, “Onun ateşte olduğunu söylemek istiyor.” dediler. Ebu Leheb, “Ya Muhammed! Abdülmuttalib ateşe mi girecek?” dedi. Resulallah , “Evet! Kim Abdülmuttalibin öldüğü inanç üzere ölürse ateşe girecektir.” dedi. Ebu Leheb, “Hayır, vallahi! Sen, Abdülmuttalibin ateşte olduğunu söyledikçe sana düşman olmaya devam edeceğim.” dedi. Böylece Ebu Leheb ve diğer Kureyşliler ona karşı şiddetlendiler. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Abdurrrahman b. Abdülaziz anlattı. O Ebül-Huveyristen, o da Muhammed b. Cübeyr b. Mutimden rivayet etti; dedi ki: Ebu Talib vefat edince Kureyş, Resulallaha karşı kötülük yapmak için fırsat yakaladı ve ona karşı cesaretlendi. Bu yüzden, yanında Zeyd b. Harise olduğu halde Taife gitti. Bu hadise, bisetin 10. yılı Şevval ayının son günlerinde meydana geldi. [Muhammed b. Ömer bundan başka bir isnadla dedi ki:] Resulallah Taifte on gün kaldı. Taifin eşrafından herkesin yanına gitti ve onlarla konuştu. Fakat hiçbiri ona cevap vermedi. Onlar gençlerinin Müslüman olmasından korktular ve “Beldemizden çık ya Muhammed! Bu davanı yeryüzünde başka yerlere götür ve onların akılsız insanlarını tahrik et.” dediler. Taifliler Resulallahı taşlamaya başladılar. Hatta Resulallahın iki ayağı kanıyor; Zeyd b. Harise de kendini siper ederek onu korumaya çalışıyordu. Atılan taşlardan birinin isabet etmesi sebebiyle başından yaralanmıştı. Hiçbir erkek ya da kadın ona cevap vermediği için Resulallah mahzun bir şekilde Mekkeye geri döndü. Nahle vadisine inip gece namaz kılmaya başladığında cinlerden bir grup ona yönlendirildi. Onlardan yedisi Nasibin ehlindendi. Resulallah Cin suresini okumaya başladığında onlar onu dinlemişler, fakat “Hani cinlerden bir grubu, Kuranı dinlemeleri için sana yönlendirmiştik.” ayeti nazil oluncaya kadar Resulallah farkında değildi. Bu ayette bahsedilen cinler, Nahlede Resulallaha yönlendirilenlerdir. Resulallah Nahlede birkaç gün kaldı. Zeyd b. Harise kendisine, “Onlar seni buradan çıkardıkları halde onların, yani Kureyşin, yanına nasıl gireceksin ya Resulallah?” dedi. Resulallah , “Ya Zeyd! Allah, senin şu anda gördüğün darlığa bir kolaylık ve bir çıkış yolu ihsan edecektir. Kuşkusuz Allah dininin yardımcısı ve elçisinin arkasındadır.” dedi. Sonra Resulallah Hiraya gitti ve Huzaadan bir adamı Mutim b. Adinin yanına göndererek, “Senin komşuluğuna gelebilir miyim?” dedi. Mutim b. Adi, “Evet, gelebilirsin.” dedi. Çocuklarını ve akrabalarını çağırarak onlara şöyle dedi: “Silahlarınızı kuşanın ve Kabenin yanında olun. Çünkü ben Muhammede eman verdim.” Resulallah , yanında Zeyd b. Harise olduğu halde Mekkeye girdi. Nihayet Mescid-i Harama kadar gittiler. Mutim b. Adi devesinin üzerine çıkarak, “Ey Kureyş topluluğu! Muhammede eman verdim. Sizden herhangi biri ona dokunmasın.” dedi. Nihayet Resulallah Hacerülesvede kadar gitti, onu selamladı, iki rekat namaz kıldı, sonra evine döndü. Bu sırada Mutim b. Adi ve çocukları onu takip ediyorlardı.