Bize Müslim b. İbrahim haber verdi; dedi ki: Bize el-Haris b. Ubeyd haber verdi; dedi ki: Bize Sabit ve Ebu İmran el-Cevni haber verdiler. Onlar Enes b. Malikten rivayet ettiler; dedi ki: Resulallah beni bir ihtiyaç için bir yere gönderdi. Bir grup çocuk gördüm ve onların yanında oturdum. Resulallah geldi ve çocuklara selam verdi. Bize Abdullah b. Muhammed b. Ebu Şeybe haber verdi; dedi ki: Bize Veki haber verdi. O Davud b. Ebu Abdullahtan, o İbn Cüdandan, o ninesinden, o da Ümmü Selemeden rivayet etti; dedi ki: Resulallah bir kadın hizmetçisini bir işe gönderdi. Hizmetçi gecikti. Bunun üzerine Resulallah , “Eğer kısas olmasaydı bu misvak ile canını acıtırdım.” dedi. Bize Abdullah b. Salih b. Müslim haber verdi; dedi ki: Bize Mendel haber verdi. O el-Hasan b. el-Hakemden, o da Enesten rivayet etti; dedi ki: Resulallaha on yıl hizmet ettim. Dizlerini, yanında oturan arkadaşının dizlerine yaklaştırdığını asla görmedim. Onunla musafaha eden kişi elini çekmedikçe kendisi elini çekmezdi. Yaptığım bir şeye, “Neden bunu böyle yaptın?”, yapmadığım bir şeye de “Neden bunu böyle yapmadın?” dememiştir. Kokuları kokladım; Resulallahın kokusundan daha hoş bir koku koklamadım. Bir adam, onu dinlemek için eğildiğinde, adam uzaklaşmadıkça Resulallah ondan uzaklaşmazdı. Bize arim b. el-Fadl haber verdi; dedi ki: Bize Hammad b. Zeyd haber verdi. O Ali b. Zeydten, o da el-Hasandan rivayet etti; dedi ki: Resulallah şu beyti söylerdi: Kefa bil-İslami veş-şeybi lil-meri nahiyen “İslam ve başın ağarması insanı kötülüklerden alıkoyması bakımından kişiye yeterlidir.” Bunun üzerine Ebu Bekir, “Ey Allahın Resulü, şair bunu “Kefaş-şeybu vel-İslamu lil-meri nahiyen” şeklinde söylemiştir.” dedi. Sonra Ebu Bekir, “Senin Allahın Elçisi olduğuna şehadet ederim. Senin şiir hakkında ilmin yoktur ve o sana layık da değildir.” dedi. Bize Muhammed b. es-Sabah haber verdi; dedi ki: Bize el-Velid b. Ebüs-Sevr haber verdi. O Simaktan, o da İkrimeden rivayet etti; dedi ki: Ayşeye (r), “Resulallahın şiir okuduğunu hiç duydun mu?” diye soruldu. Ayşe, “Bazen eve girdiğinde Ve yetike bil-ahbari men lem tuzevvidi (En yakın zamanda bilmediğin şeyleri sana haber getirecek olan o zat senden azık da istemez) şiirini okurdu.” dedi. Bize Haşim b. el-Kasım ve Halef b. el-Velid haber verdiler; dediler ki: Bize Abdullah b. el-Mübarek haber verdi. O Ebu Bekir b. Abdullah b. Ebu Meryemden, o da Habib b. Salihten rivayet etti; dedi ki: Resulallah gusül yapmaya girdiği zaman terliklerini giyer ve başını örterdi. Bize Attab b. Ziyad haber verdi; dedi ki: Bize Abdullah b. el-Mübarek haber verdi; dedi ki: Bize Abdullah b. Lehia haber verdi. O Abdullah b. Hübeyreden, o Haneşten, o da İbn Abbastan rivayet etti; dedi ki: Resulallah su akıntısına yakın bir yerde def-i hacet ederdi; sonra toprakla mesh ederdi. Ben kendisine, “Ey Allahın Resulü! Su sana yakındır?” derdim. O şöyle derdi: “Bilemem, belki de suya yetişemem.” Bize Veki b. el-Cerrah ve el-Fadl b. Dükeyn haber verdiler. Onlar Süfyandan, o Mansurdan, o Musa b. Abdullah b. Yezid el-Hatmiden, o Ayşenin bir mevlasından, o da Ayşeden rivayet etti; dedi ki: “Ben asla Resulallahın avret yerine bakmadım.” Yine dedi ki: “Ben asla Resulallahın avret yerini görmedim.” Muhammed b. Sad dedi ki: Bana Abdüsselam b. Harbdan haber verildi. O el-Ameşten, o da Enes b. Malikten rivayet etti; dedi ki: Resulallah tuvalete gireceği zaman, oturacak yere gelmeden elbiselerini kaldırmazdı.