Bize Hişam b. Muhammed b. es-Saib haber verdi; dedi ki: Bize Sad b. Mürre el-Cermi haber verdi. O da babasından nakletti; dedi ki: Bizden iki adam Resulallaha elçi olarak gittiler. Onlardan birisine el-Aska b. Şüreyh b. Sarim b. Amr b. Riyah b. Avf b. Amire b. el-Hun b. Aceb b. Kudame b. Cerm b. Rebban b. Hulvan b. İmran b. el-Haf b. Kudaa, diğerine ise, Hevze b. Amr b. Yezid b. Amr b. Riyah denilirdi. Müslüman oldular. Resulallah onlara bir belge yazdı. [Dedi ki:] Bazı Cermiler bir şiir inşad ettiler. Bu şiiri, amir b. Aseme b. Şüreyh yani el- Aska söyledi: Ebu Şüreyh el-Hayr amcam idi; Yiğitlerin yiğidi ve emanetlerin hamalıydı. Cerm kabilesinin direği idi. Sıkıntı zamanlarında bolca yediren birisiydi. Ahmed, Tihameden onları İslama davet edince, Kavminden önce davete icabet eden o idi. O Ahmedin yardımcısıydı. Kudamenin iki kabilesi konusunda onu tazim etmişti. Bize Yezid b. Harun haber verdi; dedi ki: Bize Misar b. Habib haber verdi; dedi ki: Bize Amr b. Seleme b. Kays el-Cerminin haber verdiğine göre: İnsanlar İslama girdikleri zaman babası ve kavminden bir grup elçi olarak Resulallaha gittiler. Kuranı öğrendiler ve ihtiyaçları yerine getirildi. Onlar Resulallaha, “Kim bize veya bizim için namaz kıldıracak.” dediler. Resulallah , “Kim Kuranı daha çok toplamış (ezberlemiş) ya da kim daha çok almışsa o kıldıracak.” dedi. [Dedi ki:] Onlar kavimlerine döndüler. Araştırdılar. Benden daha çok Kuranı toplamış ya da almış birisini bulamadılar. [Dedi ki:] Ben o zaman, üzerinde entari bulunan bir çocuktum. Beni öne geçirdiler; onlara namaz kıldırdım. Bugüne kadar Cerm kabilesinden hangi topluluk görmüş isem onlara imamlık yaptım. Yezid dedi ki: Misar şöyle dedi: “Vefat edinceye kadar onların cenaze namazlarını kılıyor ve mescitlerinde onlara imamlık yapıyordu.” Bize arif b. el-Fadl haber verdi; dedi ki: Bize Hammad b. Ziyad haber verdi. O Eyyubdan nakletti; dedi ki: Bana Amr b. Seleme Ebu Zeyd el- Cermi anlattı. Dedi ki: İnsanların yol güzergahında olan bir suyun yanında idik. İnsanlara “Bu iş (İslam dini) nedir?” diye soruyorduk. Diyorlardı ki: “Bir adam çıkmış; peygamber olduğunu, Allahın kendisini Resul olarak gönderdiğini ve Allahın kendisine şöyle şöyle vahiy gönderdiğini iddia ediyor.” Ben bütün bu işittiklerimi hafızama alıyordum. Sanki büyük bir iştiyakla göğsüme yazılıyor gibiydi. Nihayet göğsümde çok Kuran toplamıştım. [Dedi ki:] Araplar İslamı kabul etmek için adeta fethi bekliyorlardı ve “Dikkat ediniz; Eğer Mekkeyi fethederse o doğru söylüyor ve gerçek bir peygamberdir.” diyorlardı. Fetih haberi bize gelince hepsi Müslüman olmak için acele etmeye başladılar. Babam da bizim mahallenin Müslüman olması için uğraşmaya başladı. Sonra uzun müddet Resulallah ile birlikte kaldı. Sonra geldi. Bize yaklaştığında onu karşılamaya çıktık. Onu gördüğümüzde, “Ben Allahın gerçek Resulünün yanından size geldim.” dedi. Sonra, “O size şunları şunları yapmanızı ve şunları şunları da yapmamanızı emrediyor. Ayrıca şu vakitlerde şu şekilde namaz kılmanızı, falan vakitte de şu şekilde namaz kılmanızı istiyor. Namaz vakti geldiğinde biriniz ezan okusun. Sizden en çok Kuran okumasını bilenler size imamlık yapsın.” dedi. [Dedi ki:] Bizim mahallenin ahalisi araştırdılar; kervanlardan hıfzettiğim için, benden daha çok Kuran okumasını bilen birisini bulamadılar. [Dedi ki:] Beni huzurlarına çağırdılar. Altı yaşında iken onlara namaz kıldırmaya başladım. [Dedi ki:] Üzerimde bir kürk vardı; secdeye gittiğim zaman üzerimden çekiliyordu. Bunun üzerine mahalleden bir kadın, “Okuyucunuzun (arkasını) örtmez misiniz?” dedi. [Dedi ki:] Bahreyn dokumasından bana bir kamis giydirdiler. Bu gömleğe sevindiğim kadar hiçbir şeye bu kadar sevinmemiştim. Bize Ahmed b. Abdullah b. Yunus haber verdi; dedi ki: Bize Ebu Şihab haber verdi. O Halid el-Hazzadan, o Ebu Kılabeden o da Amr b. Seleme el-Cermiden rivayet etti; dedi ki: Ben kervanları karşılardım; bana Kurandan ayetler okutuyorlardı. Bu yüzden Resulallah döneminde imamlık yapardım. Bize Hişam b. Abdülmelik Ebül-Velid et-Tayalisi haber verdi; dedi ki: Bize Şube haber verdi. O da Eyyubdan nakletti; dedi ki: Ben Amr b. Selemeden işittim; şöyle dedi: Benim babam kavminden Müslüman olanlarla birlikte Resulallahın yanına gitti. Onlara söylediklerinin içinde, “En çok Kuran okumasını bilenleriniz size imamlık yapsın.” sözü de vardı. [Dedi ki:] Ben onların en küçüğü idim ve onlara imamlık yapıyordum. Bir kadın, “Okuyucunuzun arkasını örtünüz.” dedi. Bana bir kamis kesip diktiler. Bu kamisa sevindiğim kadar hiçbir şeye bu kadar sevinmemiştim. Bize Yezid b. Harun haber verdi. O asımdan, o da Amr b. Selemeden rivayet etti; dedi ki: Kavmim Allah Resulünün yanından dönünce dediler ki: “Allah Resulü şöyle dedi: En çok Kuran okumasını bilenleriniz size imamlık yapsın. [Dedi ki:] Beni çağırdılar; Bana rüku ve secdeyi öğrettiler. [Dedi ki:] Üzerimde sökük bir kürk olduğu halde onlara namaz kıldırıyordum. Onlar babama, “Sen oğlunun arkasını örtmez misin?” diyorlardı.