Söz döndü dolaştı ve Ali b. Muhammed el-Kureşinin hadisine geldi. Dediler ki: Beni Hilal kabilesinden bir grup Resulallahın yanına geldiler. İçlerinde Rüeybe kabilesinden Abdüavf b. Asram b. Amr b. Şuaybe b. el- Hüzem de vardı. Resulallah ona ismini sordu. Abdüavf ismini söyledi. Resulallah , “Hayır, sen Abdullahsın.” dedi. Abdüavf hemen İslama girdi. Onun sülalesinden bir adam şöyle dedi: Benim dedem Abdüavf öyle birisidir ki, Bütün Hevazin kabilesini elçi olarak Resulallaha götürmüştür. Onlardan birisi de Kabisa b. el-Muharık idi. Kabisa, “Ya Resulallah! Kavmime karşı üzerimde diyet vardır; bana bu hususta yardım edin.” dedi. Resulallah , “Zekat geldiği zaman senin olsun.” dedi. Bize Hişam b. Muhammed haber verdi; dedi ki: Bize Cafer b. Kilab el-Caferi haber verdi. O da Beni amirden olan bazı şeyhlerden işitmiş; dediler ki: Ziyad b. Abdullah b. Malik b. Büceyr b. el-Hüzem b. Rüeybe b. Abdullah b. Hilal b. amir Peygambere elçi olarak geldi. Medineye varır varmaz Resulallahın zevcesi Meymune bt. el-Harisin evine yöneldi. Meymune, Ziyadın teyzesi idi. Onun annesi de Gurre bt. el-Haris idi. Ziyad o günlerde çok genç idi. Resulallah Meymunenin yanına girdi; Ziyad oradaydı. Ziyad, Resulallahın yanına gelmek isteyince Resulallah öfkelenip geri döndü. Meymune, “Ya Resulallah! Bu, benim kız kardeşimin oğludur.” dedi. Bunun üzerine Resulallah Meymunenin yanına girdi; sonra Mescide gitmek üzere yanında Ziyad olduğu halde çıktı. Öğle namazını kıldı. Sonra Ziyada yanaştı; elini onun başına koydu, ardından hızla elini burnunun kenarına koydu ve kendisine dua etti. Beni Hilal şöyle derdi: “Biz Ziyadın yüzünde hep bereket görürdük.” Şair de Ali b. Ziyada şöyle dedi: Ey Resulallahın başını mesh ettiği adamın oğlu, Ve Mescitte ona hayır duasında bulunan. Ziyadı kastediyorum ben. Onun dışında bir kahramanı, Bir ithamcıyı ya da cesur birini değil. Kabirde evini hazırlayıncaya kadar, O nur alnında parlamaya devam etti.