İsevilik, Allah tarafından Îsaya bildirilen semavi, ilahi dindir. Îsa ın bildirdiği, tebliğ ettiği bu dine Îsevilik, onu kabul edip tabi olanlara da İsevi denilmiştir. Bilindiği gibi, Îsa, Kudüs yakınlarında bulunan Nasıra kasabasında yetişmiş idi. Bu bakımdan Îsanın bildirdiği dine Nasranilik ve Nasraniyyet, ona tabi olanlara da Nasrani ve çoğul olarak Nasara denilmiştir.
Îsa yahudi dinini ıslah için gönderildi. Yani hakiki İsevilik, ıslah edilmiş yahudi dinidir. İsevilik dini, sonradan değiştirildi ve hristiyanlık ortaya çıktı. Şu halde hristiyanlık, aslı bozulmuş olan semavi dinlerden biridir. Semavi din, değeri üstün ve yüce olan, ilahi bir kaynağa dayanan ve tek Allaha inanmayı kabul eden hak din demektir. hristiyanlığın aslı, ilahi vahye dayanır. Allah tarafından Îsaya gönderilmiştir. Îsa, 30 yaşında iken, Beni İsraile peygamber olarak gönderildi. Bozulan yahudilik dininin hükümlerini neshetti (yürürlükten kaldırdı). Kendisine İncil kitabı verildi. İncilde, Allahın bir olduğu, Îsanın Allahın kulu ve peygamberi olduğu ve bundan sonra ahır zamanda Ahmed (diğer adı ile Muhammed ) isminde bir peygamber geleceği yazılıydı.
Îsa peygamber olarak vazifelendirilince, önce bu yetiştiği kasaba halkına dini tebliğ etmeye başladı. Musanın gösterdiği doğru yoldan ayrılan yahudiler, bundan sonra çok sıkıntı çektiler. Zulüm ve işkence gördüler. Çeşitli devletlerin esareti altında yaşadılar. Kendilerini bu esaretten ve zulümlerden kurtaracak bir peygamber bekliyorlardı. Îsa peygamber olarak gönderilince, beğenmediler ve ona iman etmediler. Hatta Îsayı öldürmeye teşebbüs ettiler. Allah, Îsa ı göke çıkardı.
Hazret-i Îsa göke çıkarıldıktan 40 sene sonra Romalılar, Kudüse hücum ettiler. Yahudilerin kimini öldürdüler, kimini esir aldılar. Kudüsü de yağmaladılar ve yakıp, yıktılar. Tevrat nüshalarını ve başka din kitaplarının hepsini yaktılar. Kudüs şehri harabe haline geldi. Yahudiler bundan sonra derlenip toparlanamadılar. Dağıldıkları yerlerde hor, hakir ve aşağılanarak yaşadılar.
Hazret-i Îsanın 12 havarisinden birisi olan Yehuda mürtet olunca, yerine Matthiası havari seçtiler ve etrafa dağılıp İsevilik dinini yaymaya başladılar. Bunlardan Barnabas, havarilerin en eskilerindendir. Kıbrıslıdır. Anadoluyu ve Yunanistanı dolaşmıştır. Îsanın semaya kaldırılmasından otuz sene sonra Kıbrısta şehid edildi. Bugünkü hristiyanlar, Barnabası havarilerden kabul etmemekte, onun yerine Thoması kabul etmektedirler. İsevilik yayılmaya başlayınca, yahudiler, putperestler, Yunanlılar ve Romalılar, hep birleşip bu dinin karşısına çıktılar.
Hazret-i Îsanın dinine inananlar yakalanıp öldürüldüler. Hatta sirklerde vahşi hayvanlara yem oldular. Fakat hak olan bu din, kendini tanıtmakta ve sevdirmekte gecikmedi. İseviler dinlerini gizli gizli sürdürmeye başladılar. Gizli yerlerde kurdukları mabetlerde ibadet ettiler. Fakat Allahın gönderdiği bu dinin, doğru olarak yayılması ve değiştirilmeden kalabilmesi ancak 80 sene sürebildi.
Peşaver Üniversitesi öğretim üyelerinden, Ülfet Aziz Essamed,1399 (m. 1976) senesinde üçüncü baskısı Pakistanda yapılan, “A Comparative Study of Christianity and İslam” yani İslamiyet ile hristiyanlığın bir mukayeseli incelenmesi isimli kitabının, hristiyan akidelerinin kaynağı kısmında diyor ki:
Îsa ın tebliğ ettiği nasranilik ile, göğe yükseltilmesinden sonra tesis edilen ve çeşitli kiliselerin inandığı hristiyanlık, birbirinden çok farklıdır.
Îsa , Allahın emirlerini, ümmetine tebliğ ve onlara vaz ve nasihat eden ve insan olan bir peygamber idi.
Ümmetinden, tevbe etmelerini ve eski, bozuk, kötü adet ve alışkanlıklarından vazgeçmelerini istemişti. Îsa , yeni bir dinin kurucusu değildi. Musa ın şeriatının yenileyicisi idi.
İsevi dini, vaz ve nasihat idi. Bu dinde vaftiz ve işa-i rabbani gibi, ayinler de yok idi.
O, günahlara keffaret olarak ve çarmıha gerilerek kurban edilmeye gelmemişti.
Îsa ın, göğe yükseltilmesinden hemen sonra, kendisine iman eden ve yakın arkadaşları olan havariler, kendilerine resuller ismini verdiler.
Havariler, hiç şüphesiz Îsa ın yolunda olan, tek Allaha inanan ve Îsa ı Onun peygamberi bilen kimselerdi. Havariler, her işte Îsa ın kendilerine emrettiği gibi, Musa ın şeriatına göre amel ettiler.
Filistin civarında büyük yahudi cemaatleri oturmakta idi. Fakat, Kudüsde oturan yahudiler, dünya yahudilerine göre çok azdı.
İskenderiyye şehri, büyük bir kültür merkezi idi. Burada birçok dini ve felsefi görüşler öğretiliyordu.
Yahudilerin parçalanmaları ve bozulmaları, Yunan felsefesi ve mevcut putperest cemaatlerin tesiri ile olmuştu. Bu putperest cemaatlerin, her biri kurtarıcı tanrılar edinmişlerdi.
Îsa , peygamberlik vazifesini yapmaya başladığı zaman, yahudilerden bazıları, onu, beklenilen Mesih kabul ettiler. (Îsa ın, üç sene gibi kısa bir zaman süren tebliğinden sonra, kendisine inanan yahudiler çoğaldı.) Ancak, onun sözlerini ve zatını; Yunan felsefesi ve putperest cemaatlerin fikirleri ışığında, tefsire tabi tuttular. Böylece, Îsa ın hakiki dini, değiştirilmeye başlandı. Îsa ın yolunu öğretmek yerine, onun şahsını yüceltmek teşebbüsleri de bu değişikliğin ilk işaretleri oldu.