Çok ibadet ederdi. Vakitleri sıkıntılı ve meşakkatli geçerdi. Buna rağmen her gün ve gecede yediyüz rekat namaz kılardı. Gayet zahid bir zat idi. Dünya ve dünyalık ile hiç meşgul olmazdı. Bin senelik ömründe, kıldan yapılmış çadır bir evde kaldı. Kendisine; “Ey Allahın peygamberi! Kendinize bir ev yapsanız” diye arzettiklerinde; “Nasıl olsa ya bu gün, ya yarın öleceğim. Kısa bir zaman için böyle şeylerle meşgul olmaya değer mi?” buyururdu.
Dünya hayatının kısalığını, ömrü, faydasız, boş şeylere harcetmenin çok yanlış olduğunu bildirirdi. Her anının Allaha ibadet, Onun dinine hizmet ve Onun zikri ile geçmesine çok dikkat ederdi. Hatta vefatında, Azrail ona; “Ey Nuh ! Dünyayı nasıl buldun?” dedi. O da; “Kendisine bir ev yapılan ve bir kapısından girip diğer kapısından çıkan bir kimsenin hali gibi gördüm” buyurdu.
İbn-ül-Verdinin rivayetine göre, Nuh kamıştan bir ev yapıyordu. Kendisine; “Keşke bundan değil de daha sağlam bir şeyden yapsaydınız” diye arzedilince; “Ölecek olan kimseye bu kadarı bile çoktur” buyurdu.
Bazı kitaplarda şöyle yazmaktadır. Nuha; “Ey Allahın peygamberi! Ömrünüzü kerpiçten bir evde geçirecek yerde, niçin kara çadırı tercih ediyorsunuz?” denilince; “Ben, yarın vefat edip onu bırakacağım. Terk edeceğim bir şey için niye zahmet çekeyim?” buyururdu.
Nuh , adedlerini (sayılarını), Allahın bildiği peygamberler silsilesinin en üstünlerindendir. Asfiyanın yani kalbi pak, hali dürüst olanların önderi, hidayet ve kurtuluş gemisinin kaptanı, tevhid denizinin yüzücüsü idi. alemin düzelmesinin sebebi, ademin neslinin devamının vasıtasıdır. Peygamberlerin dördüncüsü, peygamberlerden azm sahiplerinin (ülülazm denilen en yüksek altı peygamberin) ikincisidir. Cebrail Allahın vahyi için Nuha elli defa geldi.
Babası Lamek Nuh daha kırk günlük iken, başka bir rivayette, o, peygamber olduktan çok sonra vefat etti.