Süleyman’ın Özdeyişlerinin İkinci Bölümü – Süleyman’ın Özdeyişleri 29

Defalarca azarlandığı halde dikbaşlılık eden,
Ansızın yıkıma uğrayacak, çare yok.
Doğru kişiler çoğalınca halk sevinir,
Kötü kişi hükümdar olunca halk inler.
Bilgeliği seven babasını sevindirir,
Fahişelerle dostluk eden malını yitirir.
Adaletle yöneten kral ülkesini ayakta tutar,
Rüşvet alansa çökertir.
Başkasını pohpohlayan kişi,
Ona tuzak olur.
Kötünün başkaldırısı kendine tuzak olur,
Doğru kişiyse ezgi söyler ve sevinir.
Doğru kişi yoksulların hakkını verir,
Kötü kişi hak hukuk nedir bilmez.
Alaycı kişiler kentleri bile karıştırır,
Bilgelerse öfkeyi yatıştırır.
Bilge kişiyle davası olan ahmak
Kızar, alay eder ve rahat vermez.
Kana susamışlar dürüst kişiden nefret eder,
Doğrularsa onun canını korur.
Akılsız hep patlamaya hazırdır,
Bilgeyse öfkesini dizginler.
Hükümdar yalana kulak verirse,
Bütün görevlileri de kötü olur.
Zorbayla yoksulun ortak bir noktası var:
İkisinin de gözünü açan RAB’dir.
Yoksulları adaletle yöneten kralın
Tahtı hep güvenlikte olur.
Değnekle terbiye bilgelik kazandırır,
Kendi haline bırakılan çocuksa annesini utandırır.
Kötüler çoğalınca başkaldırı da çoğalır,
Ama doğrular onların düşüşünü görecektir.
Oğlunu terbiye et, o da sana huzur verecek
Ve gönlünü hoşnut edecektir.
Tanrısal esinden yoksun olan halk
Sınır tanımaz olur.
Ne mutlu Kutsal Yasa’yı yerine getirene!
Köle salt sözle terbiye edilemez,
Çünkü anlasa da kulak asmaz.
Sözünü tartmadan konuşan birini tanıyor musun?
Akılsızın durumu bile onunkinden daha umut vericidir.
Çocukluğundan beri kölesini şımartan,
Sonunda cezasını çeker.
Öfkeli kişi çekişme yaratır,
Huysuz kişinin başkaldırısı eksik olmaz.
Kibir insanı küçük düşürür,
Alçakgönüllülükse onur kazandırır.
Hırsızla ortak olanın düşmanı kendisidir,
Mahkemede yemin etse de bildiğini söylemez.
İnsandan korkmak tuzaktır,
Ama RAB’be güvenen güvenlikte olur.
Hükümdarın gözüne girmek isteyen çoktur,
Ama RAB’dir insana adalet sağlayan.
Doğrular haksızlardan iğrenir,
Kötüler de dürüst yaşayanlardan.