7316 Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem- Medine’ye hicret ettiği zaman düşman saldırısından endîşe ederek) bir gece uyuyamadı da:
— “Keski sahâbîlerimden elverişli bir kişi bu gece beni, bekçilik edip, muhafaza etseydi!” dedi.
Tam bu sırada biz ansızın bir silâh sesi işittik. Rasûlüllah:
— “Bu kimdir?” diye sordu. Kendisine:
— Sa’d ibn Ebî Vakkaas’tır yâ Rasûlallah! Seni bekleyip korumak için geldim! diye cevâb verildi. Bunun üzerine Peygamber uyudu, hattâ biz O’nun horladığını işittik.
Ebû Abdillah Muhammed ibn İsmâîl el-Buhârî şöyle dedi: Âişe, Bilâl’in şu şiiri söylediğini bildirdi:
Elâ leyte şı’rî hel ebîtenne leyleten,
Bi-vâdin ve havlı ızhırun ve celîlu!
Ve hel eriden yevmen miyâhe mıcennetin,
Ve hel yebduven lî Şâmetün ve Tafîlu!
Şunu bilmek isterim ki: Mekke vâdîsinde etrafımı ızhır ve celîl otları sararak bir gece olsun geceler miyim?
Bir gün gelip de Ukâz’daki Mecenne sularının başına varır mıyım? Mekke’nin Şâme ve Tufeyl Dağları acaba bir kerre daha bana görünürler mi?)
Âişe:
— Ben Bilâl’in bu sözlerini Peygamber’e haber verdim, dedi.
