6974 Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Uhud günü olduğu zaman müşrikler harb meydanında bozguna uğratıldılar. Bu sırada İblîs (müslümânların içinde):
— Ey Allah’ın kulları! Arkanızdan gelenlerle mukaatele ediniz! diye bağırdı.
Bu ünleme ile önde bulunanlar arkadan gelenleri müşriklerden sanarak, onlarla harbetmek için geri döndüler. Bunlar ve onlar mukaatele ettiler. Bu sırada Huzeyfe bir de baktı ki, arkadaki babası el-Yemân’dır. (Müslümanlar onu müşriklerden sanarak öldürüyorlardı). Hemen:
— Ey Allah’ın kulları! O benim babamdır! O benim babamdır!
diye bağırdı…
Âişe dedi ki: Vallahi müslümânlar ondan ayrılmayıp nihayet onu (yanlışlıkla) öldürdüler. Huzeyfe (onların, babasını müşriklerden sanarak yanlışlıkla öldürmüş olmaları özründen dolayı):
— Allah sizleri mağfiret eylesin! dedi.
Bu senedle gelen bir rivayette Urve: Bu fiilden dolayı Huzeyfe’den tâ Allah’a kavuşuncaya kadar babası üzerine bir hüzün bakıyyesi devam edip durdu, demiştir.
