6388 el-Berâ ibn Âzib (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) döşeğine girdiği zaman sağ tarafı üzerine yatar, sonra şu duayı söylerdi:
“Allâhumme, eslemtu nefsî ileyke, ve veccehtu vechî ileyke ve fevvadtu emrî ileyke. Ve elce’tu zahrî ileyke rağbeten ve rehbeten ileyke. La melcee velâ mencâ minke illâ ileyke. Âmentu bi-Kitâbike’llezî enzelte ve bi-Nebiyyike’llezî erselte!”
Ve Rasûlüllah:
— “Bu dua sözlerini söyleyen, sonra da o gecesi altında ölen kimse, fıtrat üzerine ölmüş olur” buyurdu.
“İsterhebûhum (= Onları korkuttular)” (el-A’râf: 116) fiili “Korkmak” ma’nâsma olan “Rehbet” masdarındandır. “Melekûtun”, “Mülk” (yânı “Meliklik”) ma’nâsınadır. Vezin bakımından “Raha-bûtun hayrun min rahammûtin (= Korkmak, acınmaktan hayırlıdır)” gibidir. “Terhebu (yâhûd: Turhibu) hayrun min en terhame” dersin.
