Yüce Allah’ın Şu Kavli: “Onlar: Eğer Medîne’ye dönersek, and olsun en azîz olan, oradan en zelil olanı muhakkak çıkaracaktır, diyorlardı. Halbuki izzet Allah’ın, Rasûlü’nün ve mü’minlerindir. Lâkin münafıklar bunu bilmezler” (Âyet: 8).
4956- Bize el-Humeydî tahdîs etti. Bize Sufyân ibnu Uyeyne tahdîs edip şöyle dedi: Biz bu hadîsi Amr ibn Dinar’dan ezberledik. O şöyle dedi: Ben Câbir ibn Abdillah (radıyallahü anh)’tan işittim, şöyle diyordu: Biz bir gazvede bulunduk. Muhâcirler’den bir adam, Ensâr’dan bir adamın kıçına vurdu. Ensârî:
— Yetişin ey Ensâr! diye bağırdı. Muhacir de:
— Yetişin ey Muhacirler! diye imdâd istedi.
Bu bağırmaları Allah, kendi Rasûlü’ne işittirdi. O da:
— “Bu nedir?” diye sordu. Oradakiler:
— Muhâcirler’den bir adam, Ensâr’dan bir adamın kıçına vurdu. Ensârî olan “Yetişin ey Ensâr!” dedi; Muhacir olan da “Yetişin ey Muhacirler!” dedi.
Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem):
— “Bu çağırma âdetini bırakın. Çünkü o, kötü birşeydir” buyurdu.
Câbir dedi ki: Peygamber Medine’ye geldiği zaman Ensâr daha çok idi. Sonra bir zaman ardından Muhacirler çok oldular. Abdullah ibn Ubeyy:
— “Onlar bu işi yaptılar mı? And olsun eğer Medine’ye dönersek, en azız olan, oradan en zelîl olanı muhakkak çıkaracaktır” dedi.
Omer ibnu’l-Hattâb (radıyallahü anh):
— Yâ Rasûlallah! Beni serbest bırak da şu münâfıkın boynunu vurayım, dedi.
Peygamber:
— “Onu bırak. İnsanlar: Muhammed sahâbîlerini öldürtüyor diye konuşmasınlar” buyurdu.
