“Sen (ilkin) en yakın hısımlarını inzâr et. Mü’minlerden sana tâbi’ olanlara kanadını indir (yanını yumuşat)” (Âyet: 213-214).
4817 İbn Abbâs radıyallahü anhüma şöyle demiştir: “Sen en yakın hısımlarını inzâr et” âyeti indiği zaman Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Safa Tepesi üzerine çıkıp yükseldi de:
— “Ey Fıhr oğulları! Ey Adiyy oğulları!” diye bütün Kureyş soylarını oymak oymak nida etmeye başladı.
Nihayet çağrılanlar oraya toplandılar. Çağrılanlardan herhangi biri oraya çıkmaya muktedir olmadığı zaman, toplantıda ne olacağına bakması için bir elçi göndermiştir. Kureyş’le beraber Ebû Leheb de geldi. Peygamber bu topluluğa hitaben:
— ” (Ey Kureyş!) Haydi, bana re’yinizi haber veriniz! Ben size şu vâdide birtakım düşman süvarileri vardır, sizin üzerinize baskın yapmak istiyorlar diye haber versem, bana inanır mısınız?” dedi.
Topluluk:
— Evet inanırız. Biz senin üzerinde yaptığımız her tecrübede, senin doğru sözlü olduğunu tesbît ettik, dediler.
Peygamber:
— “Öyleyse ben size, şiddetli bir azabın önünde sizleri uyarıp sakındırıcıyım…” dedi.
Bu hitabe üzerine Ebû Leheb:
— Yazık sana! Bundan sonraki günlerde hüsrana, zarara uğrayasın! Bizleri bu konuşma için mi burada topladın? Dedi.
Bu sözleri üzerine şu sûre indi: “Bismillâhirrahmânirrahîm. Ehû Leheb’in iki eli kurusun. Kendisi de kurudu (helak oldu). Ona ne malı, ne kazandığı faide vermedi… ” (Ebü Leheb Sûresi: 1-5)
