“Onlar Ayakta İken, Otururken, Yanları Üstünde Yatarken Hep Allah’ı Hatırlayıp Anarlar Ve Göklerin, Yerin Yaratılışı Hakkında İnceden İnceye Düşünürler (Ve Şöyle Derler): Ey Rabb’imiz, Sen Bunları Boşuna Yaratmadın. Sen Pak Ve Münezzehsin. Bizi Ateş Azabından Koru” (Âyet: 191) Bâbı
4613 İbn Abbâs radıyallahü anhüma şöyle demiştir: Ben bir gece teyzem Meymûne’nin yanında kaldım. Ve kendi kendime: Ben muhakkak Rasûlüllah’ın (gece) namazına iyice bakacağım, dedim. Rasûlüllah için bir yastık atıldı. Akabinde Rasûlüllah o yastığın uzunlamasında uyudu. Uyandığında yüzünden uykuyu (gidermek için eliyle) yüzünü meshetmeye başladı. Sonra Âhı İmrân Sûresinden son on âyeti okuyup bitirdi. Sonra duvarda asılmış küçük bir su kırbasına geldi, onu alıp onun suyu ile abdest aldı. Sonra namaza durdu. Ben de kalktım, O’nun yaptığı gibi yaptım. Sonra gelip O’nun yanıbaşında namaza durdum. Rasûlüllah elini benim başımın üzerine koydu. Kulağımı tuttu ve onu bükmeye başladı (yani beni sağ tarafına geçirdi). Sonra iki rek’at namaz kıldı. Sonra yine iki rek’at, sonra yine iki rek’at, sonra yine iki rek’at, sonra yine iki rek’at, sonra yine iki rek’at namaz kıldı. Ondan sonra tek rek’atli bir namaz kıldı
