3623 Enes (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) zamanında Medîne ahâlîsine bir kıtlık (yani yağmursuzluk) isabet etti. Bir cuma günü Rasûlüllah hutbe yaparken bir adam ayağa kalktı da:
— Yâ Rasûlallah! At sürüleri helak oldu, davar sürüleri mahvoldu. Allah’a duâ et de bize yağmur versin! dedi.
Rasûlüllah hemen ellerini kaldırıp duâ etti.
Enes dedi ki: Gökyüzü ayna gibi parlak iken bir rüzgâr esti, bulut inşâ etti. Sonra bulut toplandı. Sonra gökyüzü kırba ağızlarını salıverdi. Çıktık, evlerimize gelinceye kadar suya dala dala yürüdük. Öteki cumuaya kadar üzerimize yağmur hep yağıp durdu. Ertesi cumua yine o adam yahut bir başkası Rasûlüllah’a karşı ayağa kalktı da:
— Yâ Rasûlallah! Evler yıkıldı, Allah’a duâ et de yağmuru habsetsin! dedi.
Rasûlüllah gülümsedi, sonra:
– ” (Yâ Allah!) Etrafımıza yağdır, üzerimize değil” diye duâ etti.
Ben bulutlara baktım, Medîne’nin etrafı tâc gibi yarılıp sıyrıldi .
