3318 Süleyman ibn Surad şöyle demiştir: Ben Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in beraberinde oturmakta idim. O sırada iki kişi sövüştüler. Bunlardan birinin yüzü (öfkeden) kızarmış ve şah damarları şişmişti1. Bunun üzerine Peygamber: “Ben bir kelime bilirim ki, eğer şu kişi o kelimeyi söylese, kendisinde bulunan öfke hâli muhakkak gider. O kimse Eüzu billahi mine’ş-şeytânir-racîm (Ben taşlanmış olan şeytândan Allah’a sığınırım) dese, kendisinde bulunan bu öfkeli hâl gider” buyurdu. Orada bulunan sahâbîler o kişiye: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) “Şeytândan Allah’a sığın!” buyurdu, dediler. O da: Bende delilik mi var? diye i’tirâz etti.
