2745 Ebu’r-Ricâl Muhammed ibn Abdirrahmân tahdîs etti ki, annesi Amrete bintu Abdirrahmân şöyle demiştir: Ben Âişe (r.anha)’den işittim, şöyle diyordu: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kendi kapısı önünde (bir alacak da’vâsından dolayı) hasımların yüksek sesle çekiştiklerini işitti. İki hasımdan biri (yani borçlu) ötekinden (yani alacaklıdan) borcun bir mikdârını indirmesini ve alacağını kendinden yumuşaklıkla taleb etmesini istiyordu. Borç veren ise:
— Vallahi indirme işini yapmam, diyordu.
Bunun üzerine Rasûlüllah evinden bu iki muhâsımın yanına çıktı da:
— “Ma’rûf olan bir iyiliği işlememek üzere Allah üzerine yemîn eden nerededir?” diye sordu. Borç veren utanarak:
— Benini yâ Rasûlallah! Şimdi borçlu bunlardan hangisini arzu ederse onun olsun, dedi (ve yarı yarıya sulh oldu).
