İbn Omer: Belli bir müddete kadar ödünç verilen şeyde be’s yoktur. Ödünç veren kimseye kendi dirhemlerinden daha üstünü verilse bunu şart kılmadığı müddetçe bunda da be’s yoktur, demiştir.
Atâ ibn Ebî Rebâh ile Amr ibn Dînâr: Ödünç alan kimse, ödünç verilen şeyden (aralarında kararlaştırılan) müddete kadar faydalanır (vakti uzatamaz), demişlerdir.
2443 – el-Leys dedi ki: Bana Ca’fer ibn Rabîa, Abdurrahmân ibn Hürmüz’den; o da Ebû Hureyre (radıyallahü anh)’den tahdîs etti: Rasûlüllah, İsrâîl oğullarından bir kimse zikretti. O kimse İsrâîl oğulları’nın birinden kendisine ödünç vermesini istemiş. O da istediği bin dînârı, belirlenmiş bir müddete kadar ödünç olarak ona teslim etmiş. Kefalet Bâbında geçen uzunca hadîs.
